Pastrim i Melqisë dhe Strajcës së Vnerit

 

Pastrim i Melqisë dhe Strajcës së Vnerit

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pastrimi i Melqisë dhe i Idhzës (Strajca e vnerit) prej gurve të Idhzës është një nga masat efektive ma te randësishme, për ta përmirsuar gjendjen shëndetsore.

Për pastrimine Mëlqisë është e nevojshme 6 ditë parapregaditje, e përcjellur prej 16-20 orë të pastrimit aktual.

          Për ti hjekur gurët e Idhëzës, janë të nevojshe këto hargje:

 

-Lang Molle: 6 X 1  Liter

-Krypë të Idhët: 4 lugë të bukës me i qitur në ¾  Liter uij (800 ml)

-Vaj Ulliri, ftoft i shtrydhur (i pa vluar): 125 ml

-Ose Grapefruits (ma te mira jan roza te kuqe), ose Limana taze dhe Portokalla të kombinuara : mjaft me i mbushur nje got 2/3+ 2/3= ¾. Pra gjysen me lang limani e gjysen tjeter me lang portokalli, ku bahen gadi nje liter(pra minus nji gotë-750 ml).

 

Në qoftë se nuk mund ta pini langun e greipfrutit, ose  ju vjenë si mundim kur ta pini, mundeni ta zavendsoni të njejten sasi të langut te limonit dhe te portokallit te shtrydhura taze me dorë. Ndikimi është i njejt si me graipfrut.

 

Parapregaditje:

 

Pine një liter lang molle në ditë dhe ket me rregull 6 ditë pa ndërprerë (ju mund të pini ma shum lang molle nese mund ta përballoni ate). Thartira e molles që gjendet në langun e Mollës i zbut gurët e Idhëzes dhe te Melqisë dhe i lehtson e i zbut kanalet ku dalin gurët e Idhzes dhe të Mëlqisë. Langu i Mollës e ka një ndikim të fort të pastrimit. Njerzit e ndishem munden me pas frymje të barkut, ndonjiher edhe munden me pas barqitje për shka të ditës së parë të terapisë. Barkëqitja zakonisht është shkaku i langjeve të bllokuara të idhzës, të cilat prej Mëlqisë dhe strajcës së Vnerit dalin shlirshëm jasht nëpër kanale deri në nën Lukth-zorrë ( këtë e njef në bazë të ngjyrës së verdhë në ngjyr kafe).

Efekti i shtrydhjes së langut të mollës ndihmon me i hapur kanalet e strajcës së Idhzës. Në qoftë se kur e pin langun e mollës ju vjen ndjenj e keqe, atëher mundeni langun e mollës me e përzi me uij. Pine langun e mollës ngadal gjat ditës duke e ndar në pjes, apo me got ndërmjet ngranjes se ushqimit mos e pini langun e mollës gjat bukës, pini langun e molles 2 or para buke dhe 2 orë pas buke dhe gjitha ashtu mosë e pini në në mbramje. Langu Mollës nukë llogaritet si zavendsim i pirjes së ujit (sepse langu i mollës është si mjet ndihms sherues).

 

Vërejtje :

 

Preferone që langu i mollës të jetë biologjik, pa kemikalje dhe që çdo markë e langut të mollës në shitje mund të përdorët për pastrim, njashtu edhe koncentrati i langut të mollës.

 

 

 

Rekomandimi apo Këshilla për Dietën:

 

Për shkak të pregaditjës së përgjithshme për pastrimin e Mëlqisë, duhet që ju kursesi mos mos të i përdorni këto gjëra: gjanat e ngrira duhet të ju largohuni (si ushqim njashtu edhe pijet e ftofta). Këto gjëra e ftofin Mëlqinë dhe e zvoglojn shkallen e pastrimit të Mëlqisë. Të gjitha ushqimet dhe pijet duhet të janë të nxehta apo të vokta, së paku sa temperatura e dhomës. Për ta pregaditur Mëlqinë për pastrim duhet të i shmangeni të gjtha gjanat ushqimore me prejardhje nga shtazët, produktet e qumshtit dhe ushqimet e përzhitne e të yndyrosura. Ju duhet të merrni ushqim nomal në vete, mos me ngran për së tepërmi.

 

Koha ma e mirë për pastrimin e Mëlqisë:

 

Koha ma e mirë dhe ma e përshtatshme kishte me qenë fundi i javës, pa strese dhe kur keni më shumë kohë që të jeni në qetsi. Edhe pse për pastrimine Mëlqisë mundeni me përdorë çfar do ditë e javë që të jetë. Mir është te bëhet pastrimi i Mëlqisë kur hana shkon duke ra. Dhe ate 6 ditët e fazë pregaditse të dietës, mundet 5-6 dit para hanës së plotë mundeni te ja filloni terapisë.

 

Nëse merrni medikamente:

 

Nëse keni mundësij me i zvoglu marrjen e tabletave gjat pastrimit të Mëlqisë,si vitamina apo tableta qe e zavendsojnë ushqimin, të cilat apsolut të pa tjetersushme që jan (vetëm tabletat e domosdoshme mund ti merrni. Është me randësij që mos ta mundoni Mëlqinë. Duhet rregullisht ti pastroni Zorrët( ta kryni jasht qitjen), pra sa her që keni nevoj te bani nevojen e madhe duhet menjiher ta kryni ate. Pastrimi i Zorrëve ndihmon shum që ato 6 ditët e parapregaditjes së pastrimit të Mëlqisë ti largon mundimet nëse ju paraqiten dhe ato i zvoglon në minimuim.

Çka duhet ato 6 dit të parapregaditjes së pastrimit të Mëlqisë dhe ate (diten e fundit me lang Molle) të veproni: Nëse keni në mëngjes urij, hane një mengjes të leht si p.sh. gjëra te nxehta në fushen e drithrave apo brumeve. Largoni te gjitha sheqernat dhe apo gjerat me sheqer, bibernat, tamlin, tlynin, yndyren, jogurtin, djathin, mishin, vezet, arrat, gjërat e perzhitne, gjerate ftofta, apo farnat etj. Pemët dhe langjet e pemve ato mund ti përdorni. Për drekë hani perime te zime me oriz te bardh, i njelmosni pak me kryp te paster deti te pa rafinuar(nese keni). Po e përserisim:  mos hani albumina (vezë), si tlyn, margarin apo vaj, perndryshe per shkak të pastrimit të Mëlqisë keni me ndi veten sëmurë. Mos pini as mos hani më, pas ores 2 të natës( përveq ujit), per ndryshe nuk keni me i hjekur gurt nga Melqija. Përcillne sakt planin që vjen ma posht në mënyr që të ja arrini suksesit te plot për pastrimin e Mëlqisë.

 

 

Pastrimi aktual i Mëlqisë

 

Në mbramje

 

 

Ora 18.00:

 

Merrni 4 lug te gjelles me Kryp të idhët dhe qitni në ¾ në uij të filtrum me një bokall (gadi nji liter). (Krypen e idhët mund tra bleni ne apoteka bujqsore apo drogerijë). Kjo i ka 4 parcione-4 gota nga 200 ml.pra në ¾ ne litrit. Pini tash 2 parcionet para. Nëse ju vjenë idhët merrni pakë uij e shperlani gojen dhe e pini që ta largoni shijen e idhët.

Rroli kryesor i Krypës së idhët është që ti hapë kanalet e strajces së Idhëzez apo Vnerit, në mënyr që gurët të shkasin leht e te dalin jasht pa vështërsijë. Dhe ma tutje Krypa e idhët i pastron kanalet e mbeturinave te cilat mund ti pengojn guret e melqis te dalin jasht pa problem. Ndodh që mund te keni pak barkqitje.

 

Ora 20.00: Tash pine 2 parcionet e fundit përzirjen me Krypë të idhët.

Ora 21.30: Nëse nuk keni pasur jashtëqitje dhe nese mbrenda 24 orëve nuk e keni bërë pastrimine Zorrëve, merrne dhe pini ujë mjaft dhe jashtqitja ka me filluar.

 

Ora 21.45: Tash lani Grapefruites(ose Limonat dhe Portokallat). Shtrydhni me dorë dhe largoni mishin e fryteve prej langut ose kullone atë lang pemësh. Me këtë shtrydhje arrini ¾ (750 mililitra) e langut te pemëve (Liman dhe Portokall) dhe shtonja edhe 125 mililiter vaj ulliri (i shtrydhur ftoft-pa vëluar) ne një shishe ku mund ta mbyllni, dhe filloni me e tund perafersisht 20 her deri sa langu te bahet si ujë. Këtë përzimje pine në ora 22.00. Nese keni nevoj me shku ne wc ateher mund këtë tretje me lang limoni e portokalli dhe me vaj ulliri me pirë edhe pas 10 minutave, pas ores 22.00.

 

Ora 22.00 :

 

Qendroni në këmë para krevatit tuaj (mos uli) dhe pine at lang qe e keni pregadit, ma se miri është ta pini përnjiherë. Disa njerëz e pinë me fyshta të plastikës. Nese ka nevoj pas çdo gëlltitje që e banë, mundesh pak mjalt ne gojë me marrur për shkakë të ndreqjes së shijës. Shumica e njerzve nuk kanë kurfarë problemi që ta pinë atë lang përnjëherë. Pine atë përzirje mbrenda 5 minutave ( vetëm njerëzit e sëmurë e të vjetër munden me e pirë këtë tretje brenda 10 minutave, pra ma ngadal). Si ta pini krejt këtë tretje BINI MENJIHER NE KREVET! Kjo është shumë me randësijë që ti lejoni shlirshem gurët të dalin jashtë. Shkymne driten dhe shtrihuni rrafshë në shpinë me 2 jastekë nën kokë. Koka duhet të jetë e ngritur ma  lartë se barku. Nëse e ndieni veten jo aqë mirë, kthehuni në anën e majtë me trup, mblidhni gjunjët deri mbi bark. Në kët gjendje qendroni së paku 20 min në qetsi apsolute, dhe tentoni që asë pak mos te flitni ! Mbane vemendje në Melqij, ndoshta do ti ndieni lëvizjen e gurëve të Melqisë dhe gurët e Idhzës ti ndini si po levizin nëpër kanale. Ju nukë keni me pasur dhimtë, sepse Magneziumi i cili gjendet ne Krypen e idhët i mbanë të hapura kanalet e Idhzës dhe i banë te levizshme, njashtu dhe langjet e Idhzës të cilat së bashku me gurët dalin jashtë dhe  daljet e kanaleve të Idhzës i lyn dhe i banë të rrëshitshëm. Nëse është e mundur fleni. Nese natën keni nevojë për WC atëherë kryene këtë. Shiqoni në tualet kur ta kryni nevojën e madhe mos janë duke ardhur gurët nga Mëlqija dhe Idhëza (gurët që dalin mbi uij në formë si të ngjyres së gjelbert në të mbyllët ose verdhë apo ngjyr kafe). Ndodhë që dikush që natën apo në mengjes të i vjen pak mundim, kjo ndjenjë vjenë për shkak të daljës së shpejtë të gurëve te Melqisë dhe daljes së toksineve (helmeve) prej Mëlqisë dhe Idhzës së Lukthit. Kët dalje e mundëson shtypja e Vaji i Ullirit dhe langu që e keni pi ma heret ku kthehet direkt në Bark. Mundimi në mëngjes fillonë menjëherë të largohet.

 

Në mëngjes

 

Ora 6.00 deri në ora 6.30 min.

 

Pas zgjimit pine tretjen 3-gota prej ¾  me Krypë të idhët (pra 3 gota- 1 gotë me krypë të idhët me 200 ml). Mos harroni mosë e pini tretjen me krypë të idhët para orës 6 të mëngjesit (nëse jeni shum të eshtë për pije, atëherë  pine para tretjes me kryp të Idhët, një gotë me uij të vokët apo nxehtë aqë sa mund ta duroni). Qëndroni në qetësij dhe meditoni. Nëse jeni i lodhur mund të bini në shtrat, edhe pse mir kishte me qenë nëse mund të qendroni në anen e majtë ratë me trup. Shumica e njerëzve e ndin veten mirë dhe ata i bëjnë disa ushtrime të lehta trupore, si Jogë etj.

Në ora 8.00 deri në ora 8.30 min: Pine porcionin e fundit tretjen me Kryp të idhët.

Në ora 10.00 deri në ora 10.30 min:  Tash mund të pini lang te pemëve. Pas gjysmë ore më vonë mund  të i hani 2-3  copa pemë taze. Pasë një ore më vonë mund të hani normal (por diçka lehtë). Deri në mbramje apo në mëngjes ju duhet ta ndieni veten „normal“, dhe një përmirsim të dukshem. Ditën tjetër hani mëngjesin, drekën dhe darkën diçka te lehtë. Mendoni në atë se Mëlqija dhe Idhëza e juaj e kanë kryrë një operacion pa kurfar ndikimi Kunderindikativ.

 

Rezultatet që ju mund ti pritni:

 

 

Në mëngjes, ndoshta deri pas dite, pas pastrimit të Mëlqisë mund të keni barkëqitje si uij. Kjo barkëqitje dotë jetë me gur të Idhëzes me përzirje të ushqimit që keni ngranë, dhe ma von veten gur që dalin jashtë të përzirë me uij. Shumica e gurëve të Idhëzës janë si me ngjyrë të gjelbërt në të verdh dhe ata gurë notojnë mbi uij në tualet, sepse ata gur përmbajnë në vete tretje të Idhzës. Gurët munden me ardhur edhe me ngjyr si të gjelbërt në të errët, munden me qenë të shëndritshëm si gur të qmueshëm. Vetëm tretja e Idhëzës prej Mëqisë e ka këtë tretje dhe kët formë që ngriten mbi uji. Guret e shëndritshëm janë gur të rinj që janë formuar. Gurët e perzirë me ngjyrë të zezë janë të vjetër. Disa janë të mëdhenjë, e disa, të vegjël deri në 2-3 centimetër të matur për së gjati. Munden me qenë shumë gur, ndonjëherë me qindra gur me lloj lloj ngjyrash dhe formash. Vëni vëmendjen te gurët e bardh dhe të përhimët, disa gur të tillë munden me jashtëqitje me u fundosur në tualet. Këta gur janë gur të gelqerosur  të Idhëzës, te cilat prej strajcës së Idhzës rrjedhin dhe janë me një masë të grumbulluar me mmasë të lartë të helmuara me vetem një sasi të vogël të Kolesterinit. Të gjith gurët e gjelbërt dhe të verdhë janë duke i faliminderuar ndikimit të langut të Mollës të butë si gëlqere. Ata kanë me u dukur si një shtresë me ngjyrë të bardhë ose me ngjyrë si  të perhimët si « Shkum » keni me i parë duke notur në tualet mbi uij. Shkuma përbahet prej kristaleve të Kolesterinit prej miliona kristaleve me ngjyrë të bardhë e me kande te mprehta, ato shum leht mund ti lëndojnë kanalet e Idhëzës kur të dalin jashtë. Këta gur me i qitur jasht organizmit është shumë me randësijë të madhe. Tentoni që ta vlersoni përafersisht numrin e gurëve te till që dalin jashtë. 

Te  ankesat si dhimbje trupore, p.sh. te strajca e lëngut të nyjeve, dhimëta e shpinës, alergjitë apo problemet tjera shëndetsore me kohë të gjatë me i kuruar dhe sëmundjet e reja me i mundur apo sheruar, është me rëndësijë që të gjithë gurët e Idhëzes dhe Mëlqisë me i larguar e qitur jasht trupit fizik.

Kjo nevojë e kërkon së paku 6 pastrime të Mëlqisë, me largësijë prej 2-3 javëve, apo në interval prej nji muaji të cilat mund ta bani pastrimin e Melqisë dhe të Idhzës. Mos e bëni pastrimin e Mëlqisë në interval të shkurtër. Nëse kët pastrim nuk e bëni aqë shpeshë, ju mund të leni pakë ma shum kohë në mes te nje pastrimi.

Ma më randësij është që ju duhet ta vëreni që: Kur ta keni filluar njëherë me pastrim të Mëlqisë, ma mos e ndërpreni kursesi atë, deri sa te gjitha gurët e  Idhëzës dhe Melqisë të largohen përgjithëmonë. Nëse e leni Mëlqinë për një kohë të gjatë pa e pastruar (3 muaj apo më gjatë) munden me ju ardhur vshtersi shum të mëdha, ku më nukë mundë të filloni me pastrim të Mëlqisë më. Mëlqija në tërsijë pasë pastrimit të parë fillon shumë anë të Mëlqisë me pastruar dhe ju keni me e dalluar menjiher përmirsimin tuaj, ndonji herë edhe pas disa orëve pasë pastrimit. Dhimtë largohen (nëse keni pasur), energjija ngritet dhe qartsija shpirtrore ka me u përmirsuar dhe shpejt ka me u dalluar ajo gjendje e kjartësisë. Megjithatë pas pak ditëve gurët prej pjesës së mbrenshme të Mëlqisë në drejtim të dy daljeve kryesore të Idhëzës fillojnë me rrshitur dhe mundimet e vjetra shëndetsore munden përserij të dalin në sipërfaqe. Ju mund të befasohi sepse përmirsimi te ju ishte shum i shkurt. Po kjo tregon vetem që ende kanë mbetur gurët prej Melqisë pa dalur jasht, të cilat po presin që me pastrimin tjeter të dalin jasht. Megjithatë forcat Vetësheruese të Mëlqisë në vazhdim pozitiv të pastrimit ne menyrë të lartë e drastike me u rritur. Gjat daljes së gurëve të vegjel që janë me qinda e mija që dalin prej kanaleve të Idhëzës e Mëlqisë te cilat lëvizin nëpër kanale, pastai edhe gurët e mëdhenjë që dalin dhe pastaj pas kësajë dalje prapë mundeni te keni mundime si p.sh. kokëdhimbje, dhimbje të shpinës, dhimbje të veshëve, probleme me tretjen e ushqimit, të ajurit e barkut apo mbushjës të barkut me uij, nervozitetin, frigën etj. edhe pse këto mundime janë shumë ma të vogla, munden me qenë se sa para pastrimit të Mëlqisë. Nëse nuk dalin ma gurët, kjo ndodhë pas pastrimit të 6 ose 8 të Mëlqisë ( në raste të rana mundeni e bërë pastrimin e Mëlqisë edhe ma shum se 10-12 her ku munden me qenë ato të pa tjetersushme). Pas kësajë mundet me ndodhur që Mëlqija e juaj të jet me nji gjendje shumë te mirë shëndetsore. Po megjithatë, ështe e këshillueshme  që pastrimi i Mëlqisë për çdo 6 muaj, ta bëni pastrimin e sajë. Çdo pastrim i Mëlqisë i jepë Mëlqisë një shtytje përpara dhe i pastronë toksinet të cilat ndërkoh janë grumbulluar në te.

Vërejtje: Mos e vazhdoni pastrimin e Mëlqisë nëse jeni sëmurë akut, edhe vetem nje ftohje e vogel nëse gjendët te ju, po nëse jeni sëmurë kronik, e atëherë pastrimi Mëlqisë ësht një nga marrjet e masave të domosdoshme, për sherim të cilën duhet menjiher të filloni pastrimin e Mëlqisë.

 

Me randësijë! Ju lutëm të jeni të kujdesshëm :

 

 

Pastrimi i Mëlqisë është nje nga sherimet ma te lira dhe ma efikase e marrjes së masave që ta ktheni përsërij shëndetin tuaj të plotë. Nuk ka kurfare rreziku nëse i përcillni të gjitha këshillat e dhanura. Ju lutem merrni te dhanunat e  ardhshme shum me seriozitet. Ka shumë njerëz që receptin e pastrimit të Mëlqisë e kanë bërë dhe të cilin e kanë marrur prej shokve apo diku tjeter si në internet( prej njerëzve pa përvojë të gjatë) e kanë marrur dhe me ketë kanë shkaktuar shumë komplikacione vetes të pa nevojshme. Ata nukë kanë pasur njohuri të plota, si me i perdorur receptin dhe si fungcionon dhe kan menduar se qitja e paster dhe e njihertë e gurve nga Mëlqija do të mjaftoi.

Ndoshta disa gur të Mëlqisë do të mbesin nëpër qoshe të zorrëve. Ata gur mund të hiqen lehtë me pastrimin e zorrve. Ky pastrim mund të bëhet zakonisht pas ditës së dytë apo tretë të pastrimit të Mëlqisë. Nëse disa gur të Mëlqisë jesin në zorrë mundë të shkaktojnë kallje, apo infekcione, ose kokëdhimbje ose dhimbje të barkut ose me i nxitur gjandrrat tiroide. Këta gur mund të bëhen si burim i një infekcioni në trup. Nëse nuk keni ne afërsi një terapeut me Colon-Hydroterapi ateher mund ta merrni një kafe ta pini dhe ujë pas kësaj. Kjo nuk garanton që të gjitha gurt prej zorrëve të dalin. Nës nuk keni tjeter terapi, atëher merrne një lugë të qait me kryp të idhët i shkrirë me një gotë me uij të nxehtë dhe këtë e pini. Kjo ka me ua larguar gurët e mbetur nëpër zorrë.

Domethanja e pastrimit të Zorrëve dhe të pastrimit të Veshkëve: Megjithqë me pastrimin e Mëlqisë vetvetiu mundë të qonë te rezultati dramatik mundet met qu deri pastrimi ideal pas një pastrimi të Zorrëve dhe pastrimit të Veshkës në këtë radhitje. Me pastrimin e Zorrëve bëhet edhe pastrimi i gurëve të Mëlqisë prej Zorrëve dhe ate në mënyrë të lehtë, dhe ate prej Zorrës së trashë të cilat dalin leht jasht trupit.  Dhe pastrimi i Veshkëve bëhet me sigurij që këto është me randësij jetësore për organevet e helmuara. Ky pastrim nuk bëhet nëpër mesë të Mëlqisë,toksinet dalin toksinet të lira nga organet e ndryshme. Megjithatë, nëse më parë nuk keni pasur (si gurt në veshkë, kallje të Veshkve etj...) ju mund simbas radhës Pastrimin e Zorrve-Pastrimin e Mëlqisë për pastrimin e Zorve të shkoni ma tutje.

Qendroni të sigurtë që pastrimin e Veshkëve ta bani në një stadium të ma vonshëm. Për ndryshe ju mund që 2-3 ditë pas pastrimit të Mëlqisë ta pini një gotë me qaj për pastrimin e Veshkëve. Përcillene udhëzimin sikur te pastrimi kryesor. Njerzit që e kanë zorrët shumë të mbyllura, ose që në të kaluaren shum kanë hjekur prej mbylljes së Zorrve, duhet që pas pastrimit të parë të Mëlqisë së paku 2-3 pastrime të Zorrve me i bërë. 

Edhe  nji herë që ta përkujtojmë: Është shumë me rëndësijë, që brenda 3 ditëve pas pastrimit të Mëlqisë ta bëjnë pastrimin e Zporrëve. Larja e gurëve të Mëlqisë prej Mëlqisë dhe strajcës së Idhzës munden që disa gur dhe toksine tjera produktetë mbeturinave në zorrë të jesin në to. Është themelore dhe shumë me rëndësijë për shëndetin e juaj që këta gur përfundimisht ti largoni!

 

Probleme me pastrim të Mëlqisë:

 

 

 

Nëse nukë mund ta përballoni langun e Mollës: Nëse  për ndonji arsye nukë mundë ta përballoni pirjen e langut të mollës, mundeni që at lang të mollës ta zavendsoni me këto bimë apo qajna: (Latinisht: Lysimachia Christinae Herb, pastai herba lysimachiae, Apiacea-këto përzihen dhe bahen si një tinktur së bashku dhe bëhen 250 ml). Thartirat e Mollës në langun e Mollës i liron Gurt e strajcës së  Vnerit dhe ata gur i bënë të butë që të dalin më lehtë. Ato bimë që i permendëm ma lartë dhe ato e lujnë njejt rrolin e langut të Mollës  dhe ti zbusin guret dhe ti pregadit me dalur jashtë. Me këto bimë sherimi zgjat ma gjatë. Preferohet që doza e Tinktures të qitet me një lugë të ushqimit (përafersisht 15 ml) njëher në ditë në bark të zbrazt. Pihet përafersisht 30 min para ushqimit. Këtë Tinktur mund ta perdorni gjatë  8-9 ditëve para se me filluar Pastrimin e Mëlqisë.

 

Nëse e keni të sëmurë Strajcen e Vnerit ose ajo ju është hjekur me operacion !

 

 

 

Nëse e keni të sëmurë Strajcen e Vnerit ose ajo ju është hjekur me operacion, ju duhet ta perdorni njejt at qajin (Lysimachia Christinae Herb), pra vetem këtë bimë si qai mund ta përdorni dhe ate rresht 2-3 javë para se me filluar pastrimin e Mëqisë, përafersisht një shishe. 

 

 

 

Nëse duhet të heqni dor prej pirjes së Langut të Mollës:

 

Ka disa njerëz që që sasinë që duhet pirë me lang të mollës për parapregaditje të pastrimit të Mëlqisë kanë probleme, të cilet per këtë aspak nuk dinë. Këta janë njerz që e kanë Diabetesin, sheqerin që e kanë të ulët, infekcione (Kandida), Kancer, Probleme me bark. Në këso  raste munet që  langun e Mollës nëpërmjet thartirave të mollës me i zavendsuar në forma të kapsullave. Parapregaditja bëhet aqë gjatë njejt sikur ta pinë aqë gjatë langun e Molles (pra 6 dit parapregaditje) pra ne një gotë me 200 ml lang molle.  Kurse nëse merrni thartir të Mollës si tham më lartë si zavendsim i langut të Mollës, merrni në 2 gota me uji të nxeht në sasi të vogla në ditë dhe pihen.  Mundë të përdorni tjetër alternativ apo mundsi që e zavendson langun e Mollës. Kjo është thartirë e mollës në pluhur të pastër e jo me kombinume tjera si me magnezium etj. këtë mund a bleni (ndoshta mund te gjeni ne apoteka ose apoteka bujqsore apo bio shitoreve dhe ne internet me porosit pluhur i cili është i lirë me e blerë).

 

 

Nëse pastrimi i Mëlqisë nuk bjen ezultate të duhura,

 

Në disa raste, dhe ato shumë të rralla, nëse nuk keni suksese në pastrimin e Mëlqisë ma posht dot gjeni se si ti merrni disa masa kundra kësaj dhe përçka nuk ka funcionuar si duhet ky pastrim:

1. Ndoshta kjo ka ndodhur për shkak të një pengese që ekziston në kanalet e Mëlqisë nëpërmjet gurve të Mëlqisë të cilat kanë dashur të dalin dhe kanë mbetur në ato kanale përshkak që edhe langu i Mollës nuk ka fungcionuar. Bima „Gentiana Kineze“ ndihmon që këtë mbyllje të kanalit ta nderprej dhe ti zgjaron kanalet dhe pastrimin e Mëlqisë, ta pregaditë Mëlqinë për pastrim. Këtu mundë të përdoret edhe Tinktura(Lysimachia Christinae Herb) si bari përdoret dhe pihet si u shkru më lartë. Këtu të gjitha reakcionet jo të kajshme zhdukem brenda 3-6 titëve. Këtu mundë të përdorni me uij të nxehtë të jonizuarr si te pastrimi i Zorrëve.

 

2. Nëse ju e keni kuptuar se pastrimi i Mëlqisë nukë është përzjellur si duhet. Nëse e keni lanë anash dhe nuk e keni përdorur saktë dhe e keni lëshuar vetëm një pikë pa e bërë tërsisht receptin, ose e keni ndrruar dozimin, apo kohen nuk ekeni përcjellur, mundet të ju sjellë te një Mossukses te pastrimi i Mëlqisë. Te disa njerëz pastrimi i Mëlqisë fungcionon nëse së pari është bërë pastrimi i Zorrëve. Shkrumbet dhe Gaset në Zorrë i pengojnë Vajit dhe përzires së Langjev –Liman dhe Portokall te Trakti i Barkut dhe i Zorrëve që mos të ndodh kjo. Ma e mira kohë për pastrimin e Zorrëve apo një metodë alternative është kur ju e bani vet ditën e Pastrimit të Mëlqisë.

 

 

 

 

Kokëdhimbja dhe Mundimi pasë pastrimit të Mëlqisë

 

Kjo ndodhë kur gjat pastrimit të Mëlqisë nuk jan dalur të gjithë guret jasht prej Mëlqisë dhe trupit. Disa toksine apo helme munden qarkullimin e gjakut me penguar dhe munden me shkaktuar këso proble, mundime dhe kokëdhëmbje. Në këso rastesh  është e domosdoshme në fund të pastrimit të Mëlqisë për shumë ditë (ose aqë gjatë sa i ke ato mundime) të pini lang të Mollës. Pine langun e Mollës gjysmë ore para ushqimit. Nëse dalin gurët prej Zorrëve më vonë është e nevojshme me bërë pastrimin e Zorrëve me nji lugë të qait me krypë të idhët dhe me një gotë uij të destiluar e cila edhe helmet apo toxinet i eliminon.

 

Nëse keni ndjenja se jeni sëmurë për shkakë të pastrimit të Mëlqisë

 

Nëse e keni përcjellur receptin e pastrimit të Mëlqisë korrekt dhe megjithatë për shkakë të pastrimit të Mëlqisë e ndieni veten sëmurë kjo nuk duhet me qenë shkakë për brengosje. Ndonji herë vjen te disa njerzë që të kanë shumë mundim gjatë natës ose ndonjiherë edhe duhet të vjellin. Kjo shkakohet nëpër mes kontrakcionit të Strajcës së Vnerit ku langjet e Idhëzës dhe gurët e Idhëzës vinë dhe dalin me jë shpejtësijë, dhe vaji i Ullirit me langun e Limonit e të Portokallit në bark dotë shtyhet mbrapa. Nëse kjo ju ndodhë mir kujtohu se kjo gjë ka me ju ndodhur vetëm një natë e jo ma shumë. Nëse keni ma shumë muajë dhimbje, duhet ta dini se ju janë lenduar kanalet e Mëlqisë gjat daljeve të gurëve ku edhe kjo dot largohet  një dit shpejt.

Burimet: http://www.dijahyjnore.ch/pastrim_i_melqise_dhe_strajces_se_vnerit.htm

Si te mbytet autoktonia shqiptare: As Shumer e as Pellazgë ?

 Si te mtytet  autoktonia shqiptare ?

Autoktonia shqiptare e mbytur nga Arben Llalla e Anastas Shuke ?

Pellazgët janë vetë Shumerët prej Dheut të Lashtë
Nga Anastas Shuke

  Në dokumentet antike, si te Pauzania edhe te Asiusi i Samosit, Pellazgu hyjnor na paraqitet si i Lindur nga Dheu, apo Gea (Ki-a) e Lashtë dhe, gjithashtu, si i lindur nga Toka e Zezë. Por studiuesit e ndryshëm nuk janë marrë me shpjegimin e plotë e të lidhur të këtyre thënieve për pellazgët, duke e nënvlerësuar kështu saktësinë e atyre përshkrimeve, të cilat e lidhin këtë zanafillë jo thjesht me Dheun e Lashtë, por edhe me Dheun/Tokën e Zezë. Unë mendoj se përcaktori “e zezë” nuk na paraqet thjesht një tokë pjellore, por cilësinë më të dukshme që ka një tokë naftëmbajtëse, me aq shumë naftë sa bulëzon në sipërfaqen e tokës, siç na e shpjegon qartë Zitçini në “Planeti i 12-të”, fq. 34. Ky arsyetim na lidhet fare mirë me thëniet e Aleksandrit të Madh kur do nisej drejt atyre viseve të Lindjes së Afërt antike, drejt Kal.de.as = Kall.Dhe.A = e kallur (n’) dhe’ asht – “ku kanë rrënjët të parët tanë”. Gjithashtu, e mbiquajtura Mesopotami, ku u zhvillua kultura e lartë e Shumer-it apo “Shum.ara = tokë e begatë = Tokë apo Ki e nginjur”, na ka lënë trashëgim shenjën e AN-it apo SHAR-it, Zotit kryesor Shumer në heraldikën ilire dhe atë të Skënderbeut, siç e përmendëm në shkrimin e kaluar. Më në fund, realiteti i njohur i dyndjeve Indoeuropiane rreth 2300 – 2000 pr.k., na e mbështet fare mirë përfundimin se Pellazgët janë vetë Shumerët e shpërngulur nga Toka e Lashtë, e gjithashtu, se zanafilla dhe identiteti Shqiptar kalon nëpër këtë varg segmentesh historike: Shumer – Pellazg – Ilir – Arbër – Shqiptar
Nëse ky përfundim duket i nxituar, ju ftoj të jepni ARGUMENTE kundër.
Sidoqoftë, përpjekjet studimore për vërtetimin e plotë të tij, sikurse u fol më parë, besoj se janë Zgjedhja më e Zgjuar, më me vlerë për NE shqiptarët, për të na e shqipëruar përfundimisht lashtësinë që besoj se do jetë mbështetja më e mirë për një rilindje a rifisnikërim të kombit tonë të shumëvuajtur. Një përpjekje të tillë gjuhësore kam mendimin se duhet ta ndaj me ju, sepse e mendoj si mjaft të rëndësishme për nga përfundimet themelore që dalin. Në dy shkrimet e mëparshme u paraqitën arsyetime bazuar në të dhëna historiko-epike dhe gjuhësore etimologjike për kuptimin e termit Pellazg. Gjithashtu u fol për vijimësinë e konceptit ZOT nga forma më e thjeshtë, zanafillore e tij te Shumerët e Pellazgët si Di-ngir, Di-mir, Di-patur apo “i zoti”, dhe më pas te grekët e lashtë si Zeusi – Zënësi/Ngjizësi i gjithçkaje. Këto etimologji nxirren me shqipen e sotme, me ndryshime fonologjike fare minimale si kalimet g – k – q, d – t, rënie zanoresh si “a” tek asht, etj. Koncepti shumer i Zotit vijon edhe në latinisht me Deus=De-us, pra Di-asht ose Di-o. Edhe në anglisht mund të kemi: God [Gad]=Ga-D (g~k) Ka-D(i) = Ka–Dije, etj.
Thamë se gjuha është themeli i identitetit, prandaj një krahasim gjuhësor në lidhje me vijimësinë e saj në këta segmente të identitetit do ishte përpjekja më me vlerë për të provuar vërtetësinë e vargut të mësipërm të identitetit. Një zgjedhje e zgjuar do ishte krahasimi i drejtpërdrejtë i Shumerishtes me Shqipen sepse kjo do shmangte nevojën për t’u marrë me segmentet e tjera.
Por si mund të bëhet ky krahasim kur shqipja është dokumentuar vetëm në shek. 15-të?
Është e mundur, sepse këtë rrugë e kanë hapur studiues të ndryshëm që janë marrë me gjuhët e vjetra, të cilat janë, në fakt, tepër të shkëputura në kohë e kështu studiuesit në mungesë të të dhënave për ndryshime fonologjike na japin rrugë të përgjithshme studimi e krahasimi siç do ta shohim më poshtë. Një përmbledhje të këtij krahasimi të referuar dhe botuar në revistën shkencore të Institutit Alb-Shkenca po jua paraqes këtu më poshtë. Hyrje:
Në studimet e ndryshme mbi prejardhjen e gjuhës Shqipe, për shkak edhe të dokumentimit relativisht vonë, shqipja konsiderohet apriori si pasardhëse në raport me greqishten e vjetër apo latinishten. Megjithatë, nëse do të donim një përparim të vërtetë në gjuhësinë historike të Shqipes apo në Albanologji, rruga më e sigurt dhe më e efektshme do të ishin studimet krahasuese me kulturat dhe gjuhët e lashta duke e lënë mënjanë njëherë e përgjithmonë paragjykimin, besoj krejt të gabuar, se Shqipja s’mund të jetë aq e vjetër sa të krahasohet me to.
Mundësia e vijimësisë historike Shumer-Pellazg-Ilir-Arbër-Shqiptar, do na sugjeronte studimin krahasues të Shumerishtes e Shqipes.
Studimi i gjuhës së paklasifikuar Shumere, është “në nivel të paplotë, me çështje themelore ende të pazgjidhura” (Hayes, 2000). Arsyet e vështirësive, sipas Hayes, përfshijnë:
1- Nuk janë zbuluar deri më sot lidhje gjenetike me ndonjë gjuhë tjetër të njohur.
2- Shkrimi kunjiform s’e paraqet në marrëdhënie një për një, leksikun dhe gramatikën e Shumerishtes, duke vështirësuar rindërtimin morfologjik.
3- Transliterimi bazohet në leximin Akadisht të shenjave logografike/rrokjore; fjalori është rindërtuar kryesisht mbi bazën e listave leksikore Akadisht/Shumerisht.
4- Mungojnë folësit amtarë; gjithashtu s’ka një listë standarde të leximit të shenjave Shumerisht.
Ekzistojnë tekste që përshkruajnë fundin e Shumerit klasik në rreth 2300 p.k. si ngjarje tepër të rëndë. Një tekst titulluar “Vajtim mbi rrënimin e Shumerit” thotë: “Mbi Dhe (Shumer) ra një fatkeqësi / e panjohur për njeriun / që s’ish parë kurrë më parë /Një stuhi, një Erë e Ligë vërtitej në qiejt… / Lumenjtë rridhnin me ujë të hidhur / Njerëzit të tmerruar mezi merrnin frymë / Era e Ligë i zuri s’u la më asnjë ditë / gojë të mbytura në gjak / fytyra e zbehtë prej Erës së Ligë / Thëntë Ani, mbreti i zotave,/“Është mjaft”; / Dhëntë Enlili, mbreti i vendeve, / një fat të mbarë!” Për vërtetësinë e ngjarjes dëshmon edhe historiani i njohur babilonas Berossus. Ajo që pasoi duhet të ketë qenë një dyndje përfundimtare larg qytetit të Urimit, LARG Shumerit. Këtu gjejnë lidhje dy momente:
a- Dyndjet Indoeuropiane (ProtoIE) mendohet se ndodhën në rreth 2400-2200 p.k., rreth të njëjtës periudhë me datimin e rrënimit të Shumerit klasik – Urim II. (Sitchin,1976)
b- Straboni përdor për pellazgët termin “PeLARGos”, tërë autorët antikë “quanin PeLARG-ë banorët Europianë në brigjet e Mesdheut apo në Europën Jugore”. (R. D’Angely, 1998). Sipas Pauzanias (VIII, 1, 2) PeLARGosi (heroi eponim Pellazg) është i pari njeri lindur në Tokë, etnia e të cilit i përket një qytetërimi prehistorik Neolitik….(Sh.M.Ömer, 2008); gjithashtu Pausania dhe Asiusi i Samos-it shkruajnë: “Pelasgu, ai që ngjante me hyjnitë, ka lindur nga toka e zezë, mbi majat e maleve të larta dhe është fillim i racës së njerëzve.”
Dyndjet pas rrënimit të Urim II mund të jenë emërtuar IndoEuropiane nisur nga afërsia e krahasueshme në kohë me gjuhën më të vjetër të njohur të grupit IE – Saskriten. Këto dyndje mund të ketë qenë përbërë vetëm nga popullsia Shumere (Urim-60.000) që kaloi Azinë e Vogël drejt Ballkanit e Europës, të ardhur Pe-LARG=prej-larg. Etimologjia e drejtpërdrejtë që propozoj, s’është rastësi, por mbështetet në analizat etimologjiko-semantike të Shumerishtes. Edhe personazhet e epikës “Muji e Halili” e mbështesin këtë. Kultura Shumerenisprej Neolitit, dhe ka qenë vendosur në “tokën e zezë” në përputhje me ç’na thotë Pauzania.
Gjuha shqipe është klasifikuar si degë më vete e grupit IE, pa nëndegë të saj, nga Franz Bopp-i rreth 160 vjet më parë(1852), kohë kur Shumerishtja nuk njihej e nuk u konsiderua ndonjë lidhje me të. Shqipja pranohet përgjithësisht se bën pjesë ndër gjuhët e vjetra IE. Por, problemi bazë në një studim krahasues do ishin ndryshimet fonologjike, të cilat për rastin e Shqipes janë deri më sot të dokumentuara prej shek. 15, pra mjaft vonë. Por ato nuk mund të jenë dhe për fat nuk janë e vetmja rrugë studimi. Gjuhësia si shkencë, nuk përbëhet e nuk studion vetëm ndryshimet fonologjike, të cilat janë përdorur e vazhdojnë të përdoren si elementi bllokues i çdo përparimi në studimet gjuhësore për historinë e shqipes e në përgjithësi të Albanologjisë. Gjithashtu, duhet thënë se në rastin e një studimi krahasues me një gjuhë të tillë kaq të vjetër sa Shumerishtja (4000-2000 pr. k), çdo gjuhë IE do ishte pothuaj në të njëjtat kushte dokumentimi me shqipen. Kujtojmë këtu që gjuha Sanskrite (latinishtja indo-iraniane), edhe pse ka qenë gjuha më e vjetër në grupin IE, është dokumentuar vetëm pas 1500 pr. K (Veda).Pokështu, dallimet thelbësore mes Shumerishtes dhe gjuhëve të mëvonshme të zonës së LAA, “janë përcaktuar tashmë përfundimisht”, pra janë përjashtuar lidhjet me gjuhët që kanë afri gjeografike. (Hayes, 2000).
Për problemin e ndryshimeve fonologjike ka edhe studime që tregojnë se në raste të veçanta, në varësi nga kushtet historike e gjeografike-ambientale, ndryshimet fonologjike mund të jenë tepër të vogla ose të papërfillshme. Për studiuesin Xhelal Ylli në një projekt të përbashkët në Universitetin “Erlange”, në Gjermani, rezulton “konservim i gjuhës sllave për mbi 500 vjet”, në ndonjë fshat të zonës verilindore të Shqipërisë, pra në kushte jo aq të favorshme. Përmendim gjithashtu rastin e Islandës me një konservim prej mbi 1000 vjet, siç më pohon J. A. Halloran, si edhe qëndrueshmërinë e vetë Shumerishtes prej afër 2000 vjet. Pra, ekziston mundësia që edhe shqipja të ketë konservuar të paprekur fondin bazë të saj për një kohë tepër të gjatë, ndoshta që nga koha e Shumerëve, siç do përpiqemi të tregojmë.
METODA
A – Studimi strukturor i Shumerishtes, ngjashmëritë me Shqipen: krahasimi tipologjik, ergativiteti i Shumerishtes – Trajta e shkurtër e Shqipes. Aglutinativiteti shprehur në zbërthimet etimologjiko-semantike të Shumerishtes nëpërmjet Shqipes.
B – Krahasimi etimologjik tregjuhësh Shumerisht-Anglisht – shqip i fjalëve, shprehjeve dhe fjalive të ngjashme fonetikisht mbështetur nga të dhëna historiko-epike, dhe referenca gjuhësore Shumerologjike. Krahasimi me anë të “Listës Sëadesh” është i pamundur e i pasigurt, pasi nuk ekzistojnë fjalorë të mirëfilltë e të saktë të gjuhës Shumere.
Parimi bazë i mbajtur parasysh në analizën etimologjike është se terminologjia Shumere, si dhe e tërë lashtësisë, është përshkruese. Strukturat semantike disa fjalëshe apo fjalitë janë tregues me vlerë të mirëfilltë e të plotë krahasuese.
Megjithatë, mbledhja e krahasimi i drejtpërdrejtë vetëm nga ana gjuhësore-etimologjike e fjalëve të ngjashme të Shumerishtes me shqipen do të ishte një metodë e pasaktë dhe e pambështetur. Prandaj, është parapëlqyer një nga metodat e njohura që është përdorimi i një gjuhe ndërmjetëse/ndihmëse si p.sh. Anglishtja, duke realizuar një krahasim tipologjik e, gjithashtu, për fjalë të ngjashme fonetikisht, një krahasim etimologjiko-semantik tregjuhësh
Në përgjithësi jam i mendimit se për të vendosur nëse një fjalë është e huaj, nuk mjafton që ajo në dukje të ketë hyrë në fondin e shqipes nga gjuhë të tjera. Fillimisht duhet zbuluar etimologjia e mundshme e saj në gjuhën e pretenduar, pastaj të krahasohet kjo me etimologjinë e mundshme në Shqip, e mbi bazën e krahasimit të etimologjive konkurruese, të vendoset nëse është apo jo në fondin e parë të Shqipes
Krahasimi tipologjik
Shumerishtja konsiderohet “gjuhë e izoluar”, e vdekur prej 2000 pr.k. Ka pasur dy dialekte: EME.KU (EME.KA) ose EME. GIR (EME.GI/EME.KIR), si dialekti kryesor, dhe EME. SAL (EME.SHAL). S’është përcaktuar etimologjia për të parin por quhet “gjuha e Shumerit”; i dyti “gjuha e grave”, pasi shenja kunjiforme për SAL/SHAL është përkthyer uterus/vulva dhe ka formën (Halloran/Hayes). Semantikisht shqip: E.Me.Shal. Po kështu mund të kuptohet edhe termi i dialektit bazë.
Ergativiteti, Aglutinativiteti, Tipologjia e Rendit të fjalëve, përbëjnë elementët izolues të Shumerishtes nga gjuhët e grupit IndoEuropian dhe Semitik. Nëpërmjet tyre “Shumerishtja punon ndryshe nga gjuhët e dy grupeve” (J.L.Hayes, 2000). Deri sot e vetmja gjuhë ergative në Europë konsiderohet ajo Baske që “ka Ergativitetin më të gjithanshëm në planet” (R.L.Trask, 1997)
Gjuhët janë të tipit “emërore-kallzore” ose “ergative”. Në “ergativet” kryefjala (agjenti) për folje kalimtare është në rasën “ergative,” dhe ndiqet nga kallëzuesi (S-V-O). Në Shumerisht rasa ergative shënohet me mbaresën –e të kryefjalës/agjentit. Vlera e ergativitetit, është një përcaktim dyfish, kuptim më i mirë, më intuitiv i rolit veprues të agjentit. Të analizojmë shembullin e mëposhtëm në Shqip e Anglisht (Hayes,2000):
“The boy rolled the ball doën the hill” – Djali rrokullisi topin tatëpjetë kodrës.
Djali=Agjenti; topi=pacienti. Përkthimi i mësipërm është i fjalëpërfjalshëm. Por Shqipja ka mjete të tjera veç lakimit:
Djali e rrokullisi topin tatëpjetë kodrës.
Trajta e shkurtër “e” jep përcaktim dyfish, kuptim më të mirë, më intuitiv të rolit veprues të agjentit, siç e sqaron Hayes ergativitetin e Shumerishtes. Pra, Shqipja mund të jetë ergative, dhe gjithashtu mund ta ketë krejt të njëjtë atë me Shumerishten, duke përdorur të njëjtën “e” për ta realizuar. Por, këtu s’kemi “rasën” ergative –e, por trajtën e shkurtër. Ndryshimi nga modeli Hayes, mund të vijë nga problemet e shkrimit kunjiform dhe transliterimit me rregullat Akadisht (pika 2;3), që çojnë lehtë në rindërtim morfologjik të gabuar. (Ky arsyetim pranohet nga sumerologu i njohur J.A.Halloran nga USA).
Profesori Hayes, duke analizuar më pas “vargun foljor” Shumer, flet për ekzistencën e disa parashtesave dhe prapashtesave (apo mbaresave) të tij, të cilat kanë funksionet që vijojnë: MP- parashtesë e mënyrës që ndoshta krijon lidhoren, kushtoren e ndonjë tjetër; CP- Parashtesë e ashtuquajtur e zgjedhimit (rreth 6), një veti misterioze që mund të shprehë afërsinë e folësit me veprimin (mu), marrëdhënie të agjentit me veprimin, apo ndoshta përfshirjen emocionale/mendore të folësit në veprimin që kryhet; DP- Parashtesë që risjell/regjistron/lidh marrëdhëniet e rasave në fjali, në një marrëdhënie të përcaktuar saktë një për një, dhe thotë se DP mund të jenë të përngjitura 2,3 deri edhe 4 të tilla, por DP e rasës dhanore është gjithnjë e para; PA – Prapashtesë që tregon “mundësi”; Dhe thotë se në Shumerisht mund të ndryshojë edhe rrënja e foljes sipas aspektit, i kryer/i pakryer.
Pothuaj të gjitha këto parashtesa, prapashtesa apo dhe ndryshimi i rrënjës në të kryerën, janë prezente edhe në Shqip.
Rolet e përmendura të MP (nu=nug) dhe CP (mu) në Shqip i kryejnë pjesëza apo nyje të ndryshme apo edhe trajta e shkurtër. Rolin e DP, sikurse duket, e kryejnë trajtat e shkurtra dhe ato të përngjitura. Në rolin e PA mund të jenë prapashtesat e mënyrës dëshirore dhe habitore. Gjithashtu Shqipja ka plot raste kur rrënja e foljes ndryshon sipas aspektit i pakryer/i kryer psh: bie – ra; vij – erdha, shikoj – pashë, rri – ndenja, etj. Në Akadisht e kryer / e pakryer = hamtu/maru, që në shqip afron me jam tu/maru (e anasjelltë).
Rendi i fjalëve në fjalinë Shumere mendohet të jetë (në formën e patheksuar): S-O-V, kryefjalë, kundrinor, kallëzues (Ani neri a(sht)). Edhe në Shqip, pavarësisht rregullit të ngulitur sot, edhe prej ndikimit të gjuhësisë, që është S-V-O, mund të përdorim renditjen SOV pa ndryshuar asgjë në kuptim (veç theksit): An-i është njeri = An-i njeri është. Fjalitë ergative, siç e pamë më lart, e kanë rendin SVO të detyrueshëm, si edhe në shqip. Pra, edhe tipologjia e rendit të fjalëve nuk përbën për Shqipen, ndryshim ndarës nga Shumerishtja.
- Në Shumerisht, Gjinorja/pronore realizohet kryesisht me prapashtesën –ak, (Hayes, 2000), e cila në kunjiform paraqitet nga pjesë të dy shenjave, –a.k– “(m)a. ki4/ke4”, me transkriptimin –a/–ak.
Po kështu edhe në Shqip kemi përdorimin e prapashtesës –ak si psh: durrsak, ushtarak, fshatarak, vezake, etj., të cilat semantikisht shprehin rasën gjinore: i Durrësit, i ushtrisë, i fshatit, (me formën) e vezës, etj. Pra, përputhja është e dukshme.
Gjithashtu, Sumerologë të ndryshëm mendojnë se edhe e2 = shtëpi, tempull, shtëpiake, familje, fis, paraqet një formë pronore (gjinore), duke pranuar se (ndoshta) Shumerishtja s’e ka fjalën “shtëpi.” Kjo formë e gjinores është krejt e njëjtë në Shqip, ne përdorim format: “e” këtij/atij, me një emër personi, për rastet e shtëpisë, familjes, fisit dhe madje edhe shtëpiakes apo gruas / bashkëshortes së dikujt.
TOPONIME
E. RI. DU – Ndoshta qyteti më i vjetër Shumer. Sipas Sitchin, vendi i zgjedhur për të ngritur ngulimin e parë; mund të kemi: E.Ri.Du(a)=Shtëpia ku dua të ri; ose A. Ri. Ta=ERDha
SIPPAR – Qytet kryesor për veprimtaritë e drejtësisë / gjykatave. Edhe pozicioni në hartë kundrejt qyteteve të para Shumere ishte më verior. Pra, mund të gjejë mbështetje etimologjia: SIPPAR≈Si.(i)Par ose Sipër.
(Sipas Zitçin: Sippar=Land ëhere “Eagles” nest = Toka ku kanë folenë “Shqiponjat”; Atëhere: Sippar ≈ Shqipja.ri ≈ Shqipëri)
Urim – Uri5 – Qytet kryesor apo kryeqytet në disa dinasti Shumere, mbi 800 vjet (UrimII/III) Urim=Urim (Urim a.ki4) ≈ i uruar, i begatë). Lidhja me shqipen është e drejtpërdrejtë.
Shuruppak – Tell Fara; Qendër me depot më të mëdha të drithit në zonën e Mesopotamisë (arkeol.); ka qenë edhe si qendër mjekësore, Shurup.ak = i Shurupit, Shëru + pi; sot Tell Fara ≈ drithë/farë, ose Del Fara.
Shumer-Akad
Ki.en.gir – Shumer / Ki.Uri – Akad (përkatësisht jugu e veriu i Mesopotamisë). Sipas Sitchin, Shumeri kish një tokë ku bujqësia “bëhej vetë”, tokë pjellore. Pra është e mundshme etimologjia: Ki.e.ngir = Tokë e nginjur ≈ tokë e begatë; (kujtojmë se:Urim(ma.ki4) ≈ i uruar, i begatë). E kundërta mund të ishte për Akadin verior: Ki.Uri = Tokë e uritur, mbështetur në “Vajtim për rrënimin e Shumerit”, nga e cila del se jugu – Shumeri – ishte hambari bujqësor.
PËRFUNDIME E REKOMANDIME
1- Shqipja duket të jetë gjuha me lidhjet më të thella, apo gjenetike, me Shumerishten. Me një studim më të gjerë ndër-disiplinor do të mund të hidhej dritë përfundimtare për Zanafillën e Shqipes dhe segmentet Shumer-Pelasg-Ilir-Arbër-Shqiptar të historisë sonë.
2- Afritë nga ana tipologjike janë pothuaj tërësore: Ergativiteti i njëjtë e i përgjithshëm, që realisht është veç një emërtim i ri për trajtën e shkurtër “e” të shqipes; Gjithashtu, gjinorja/pronore me “ak”, duket si gjurmë e pakundërshtueshme e Shumerishtes në Shqipen.
3- Shumerishtja duket se na jep çelësin etimologjik për shqipen, e na siguron burimin më të lashtë, zanafillor, për dokumentimin e saj
4- Studimi më i plotë e ndërdisiplinor kërkon krijimin e një bërthame studimore Shqiptare në Shumerologji, që mund të realizohet vetëm me mbështetjen e organizmave përkatëse shtetërore. Meqenëse shumerologjia, sot mbi 100-vjeçare, është një fushë e re për shqiptarët, fillimisht studimin e materialeve do të duhej ta bënim tërthorazi nëpërmjet gjuhëve të dyta duke shfrytëzuar studimet ekzistuese. Por njohuritë e fituara në këtë rrugë do të ishin gjithnjë gjysmake e shpesh kontradiktore, sikurse janë edhe vetë përfundimet e Shumerologëve të ndryshëm deri më sot. Prandaj, ndoshta e vetmja rrugë e sigurt drejt suksesit do ishte ajo më e vështira, studimi i materialeve drejtpërdrejt në kunjiform.  
Nga Anastas Shuke
Studiues – Shumerolog 

 *****************************************************

REAGIM:

[B]Qytetrimi i vjetër  Europian i Vinçes
[/B]
Nga: Philip Coppens: Europa e vjetër

[B]Para qytetrimit Sumerë, qytetrimit të Kretës apo Maltës, ishte "Evropa e vjetër", apo kultura e Vinçes, një harresë mbi të gjitha se sa një zhdukje e civilizimit që është origjina e vertetë e shumicës së civilizimeve tona te lashta.[/B]

[B]Ka cqytetrime të humbura dhe qytetrime të harruara.[/B]

Që nga 6000 deri tek mijëvjeçari i III-të para krishti, qytetrimi i ashtu-quajtur "kultura e Vinçës" që shtrihët disa kilometra përgjatë Danubit, në vendin që është tani Serbia, Rumania, Bullgaria dhe Republika e Maqedonisë që lanë gjurmë kudo në Ballkan, si dhe pjesë e tjera të Evropës Qendrore dhe Azinë e Vogël, dhe madje edhe në Evropën Perëndimore.

Pak,ose fare nuk kanë dëgjuar deri sot për këtë kulturë, por kanë parë disa objekte të kësaj kulture. Për disa, këto janë të ngjajshme më statujat famëkeqe te gjetura në Sumeri, Mezopotami, ku autorë të tillë si Zecharia Sitchin kanë etiketuar si statuja "të huaja", jashtëtoksore, duke parë se forma e këtyre krijesave të çuditshme nuk mund të konsiderohen si rrjedh tipike e njeriut.

[B]Pra, pse është fshehur apo janë parë vetëm nga pak studiues këto statueja ?[/B]

Personi më përgjegjës për izolimin e kulturës Vinçes ishte autoriteti i të madhit Vere Gordon Childe (1892-1957). Ai ishte një sintetizues i gjetjeve të ndryshme arkeologjike dhe u përpoq për të krijuar një kornizë që përfshin çdo gjë për të krijuar një grup si "Revolucioni neolitikut" dhe "Revolucioni urban". Në përmbledhje të tij, ai e pa kulturën Vinçes si një pajisje kulturore i ndikuar më forcat më te "civilizuara".

Pra nga pozicioni i tij dogmatik dhe me ndikime të ndryshme, kultura e Vinçës ka marrur pak vëmendje nga studiuesit. Fillimisht, interes në shenjat e gjetura në qeramikë ka gjeneruar interes në disa qarqe akademike, por të vyshkura tani prej udhzimeve nga Childes.

Interesi u rigjallë në vitet 1960 (pas vdekjes së Childe), kryesisht për shkak të një zbulim të ri të bërë në 1961 nga Dr N. Vlassa, gjatë gërmimit në rrnojat e Transilvanisë në tartarië, pjesë e kulturës Vinçës. Në mesin e sendeve të ndryshme gjetën edhe tre pllaka argjilore, të cilat ai i ka analizuar me metodën e radiokarbonit, qe ishte metoda më e re për analizimin e vjetërsisë. keto pllaka nga argjila u kthyen me keto rezultate; janë të vjetra 4000 vite para Krishtit ! Mirëpo filloi kritika mënjëherë; Kritikët e metodologjisë së re për të argumentuar këtë vjetersi më anen e Radiokarbonit ata thanë se ky rezultat është i gabuar !

Si mund të jetë ky shkrim aqë i vjetër?

Tradicionalisht, vendëbanimi sumerianë në Uruk ishte e datuar për 3500-3200 para Krishtit, kurse Zbulimi i Dr. Vlashes ishte fillimisht një konfirmim më tej se "kultura e Vinçes" kishte ngjashmëri të fortë me kulturen Sumere. Të gjithë ranë dakord se Sumerët kishin ndikuar në kulturën e Vinçes (dhe vendin e quajtur Tartari), e cila është caktuar një datë e perafert rreth 2900-2600 para krishti, sipas kesaj metodologjiie tradicionale krahasuese, e cila mbështet në logjikën e arkeologëve, në vend se t'iu zbatoheshin provave të forta shkencore).

Por, nëse rezultatet e karbonit do ishin të saktëta pêr këtë zbulim në Tartari qe datojnë 4000 vite para krishtit, që do të thoshte se: [B]kultura e Vinçes ishte më e vjetër se Sumere ose, nëse Sumerët ishin të paktën  1000  vite më te  vjeter  se sa  e  kishin marrur  arkeologët më parë këtë datim si më të vjetrin në botë.[/B]

 Në këtë rast, ose arkeologjia do të jetë në një gjendje të një droje të plotë dhe se, arkeologët të gjithë ose një pjesë e tyre do të jenë në drejtime të gabuara deri me tani.
Kjo ishte Arsyeja pse Radiokarboni u sulmua, në vend që thjeshtë të shqyrtoheshin idetë e gabuara.

Nuk ka asnjë debat në lidhje me të sot: objektet e kulturës së Vinçës dhe të Sumerëve janë shumë të ngjajshme. Dhe kjo nuk është vetëm duke u nisur nga qeramika dhe objekte tjera: ata ndajnë një shkrim që duket shumë i ngjashëm. Në fakt, pak interes është shfaqur për kulturën e Vinçes para 1960-tes, e tera sillej rreth ketij mbishkrimi. Zbulimi i Vlashes dukej vetëm se konfirmonte këtë përfundim, ai gjithashtu një herë tha se shkrimi i gjetur ka qenë i ndikuar nga Lindja e Mesme.

Te gjithë pra, përfshirë edhe Sinclair Hood dhe Adam Falkenstein, ranë dakord që të dy shkrimet janë të lidhura mes tyre, mirëpo Hood pa një lidhje tjetër, me të Kretës.

Së fundi, dijetari hungarez Janosh Makkay tha se "origjina e piktogrameve të Tartarisë janë më origjinë Mesopotamiane dhe nuk ka dyshim."

Por kur kultura e Vinçes paraprihet papritur nga kultura Sumere, kjo tezë nuk mund të ruhet, sepse e gjithë korniza arkeologjike do të prishej, të vendosura kryesisht nga Çajld dhe kolegët e tij.

K[B]ështu që tani që të dy mbishkrimet e Tartarisë studiohen si të pavarura nga ato Sumere.[/B]

Sigurisht, ne duhet të pyesim veten: nëse kjo është vetëm  se një përpjekje tjetër për të ruajtur reputacionin dhe në qoftë se në dekadat e ardhshme, pozita në fund do të kthehet, që do të thotë se:[B] kultura e Vinçes është me të vërtetë origjina e civilizimit Sumerian[/B], [U]nje sugjerim i tillë do ishte teper i shpejtë për momentin.[/U]

Edhe njëhere te pyesim: [B]Cila është kultura e Vinçës?[/B]

Në vitin 1908, ketu në këtë fshat të vogël buz Danubit më emrin Vinça, që gjinet 14 kilometra nga Beogradi, u zbuluan vendbanime më të rëndësishme prehistorike të neolitikut në Evropë. Zbulimi u bë nga një ekip i kryesuar nga Z. Miloje Vasiç, i cili dilte nga shkolla e parë e arkeologëve në Serbi.

Vinça është gërmuar në mes të 1918 dhe 1934 dhe është shpallur si një qytetërim në vet: një qytetërim iharruar, ku Marija Gimbutas e quajti më vonë "Evropa e vjetër".

Që në fillim të mijëvjeçarit të 6 para krishtit, tre milenar para dinastisë Egjiptiane, kultura e Vinçës ishte tashmë një qytetërim autentik.

Po pra,  ishte një qytetërim i përbërë nga shtëpi, qytet tipik me shtepi komplekse me dhoma arkitektonike, ndërtuar prej druri që ishin mbuluar në baltë. keto shtëpi përgjatë rrugëve, e bëjnë qytetrimin parë të Vinçes në Evropë, por edhe më i vjetër se sa qytetet e Mesopotamisë dhe Egjiptit. Dhe qyteti i Vinçes në vetvete ishte një nga disa qytete, me të tjerët si Potporanj, Selevaçi, dhe Ploçnik Predionica etj...

Maria Gimbutas arriti në përfundimin se "në mijëvjeçarin e katert dhe fillimi i pestë, në Evropën Qendrore dhe Lindore, evropianët e Vjetër kishin qytete me dendësi popullsie të lartë, kishin banesa e tempuj shumë-katëshe , kishin një shkrim të shenjtë, shtëpitë e medhaja me katër apo pesë dhoma te mveshura mê poçari profesionale si objekte prej bakrit dhe arit, artizanët prodhonin një sërë të produkteve të sofistikuara. Një rrjet e rrugëve tregtare kishte ekzistuar që artikujt e prodhura si qelqi i vullkanit, obsideni mermeri, bakri, kripa, që qarkullonin permes kesaj rrugës më qindra kilometra të gjatë. "

Gjithçka mbi "Evropen e vjetër" është në fakt më shumë se në çdo vend tjetër si edhe në Lindjen e Mesme.

Ti kthehemi shkrimit te tyre:

Gimbutas kishte një të shkojnë në duke u përpjekur për të përkthyer dhe ai e quajti "gjuha e perëndeshë." Ajo e bazon punën e saj në atë të Shan Winn, i cili përfundoi katalogun më të madh të shenjave të Vinçës deri më sot. Kjo zvogëlon numrin e shenjave në 210, duke treguar se shumica e shenjave janë të përbërë nga vija e drejtë dhe janë të drejtë në formë. Vetëm një pakicë kishte linja të lakuara, te cilat ndoshta ishin shenuar për shkak të vështirësisë së kurbës së skulpturës në sipërfaqe nga balta. Në një përmbledhje të fundit, ajo arriti në përfundimin se të gjitha shenjat e Vinçës që u gjetën janë të bazuara në pesë shenjat kryesore:

- Një vijë të drejtë;
- Dy linja që ndërpriten në qendër;
- Dy linjat që ndërpriten në një fund;
- Një pikë;
- Një linjë e lakuar.

Winn, megjithatë, nuk ka përfshirë këtë shkrim, pasi edhe shembujt më komplekse nuk ishin tekste, dhe është emërtuar kështu më emrin si; "para-shkrim", edhe pse më vonë, thotë Gimbutas, ishte me të vërtetë "një shkrim". Megjithatë, të gjithë janë dakord se teksti i shkruar ishte shumë i shkurtër në gjatësi me një histori apo një llogari të një ngjarje historike.

[B]Çfarë ishte ajo?[/B]

Në Sumer, zhvillimi i shkrimit mbështetët mbi faktorët ekonomikë, të cilat kërkonin "mbajtjen llogarive". Për kulturën e Vinçës, origjina e shenjave të tilla te gjetura deri më sot tregojnë njohuri rreth rrjedhimit te konsideratatave fetare dhe jo praktike. Me pak fjalë, vija të gjata te ktyre shenjave tregon se behej fjalë për ndonjë lloj formule magjike.

Kultura e Vinçes na mëson se ketu ishin te njohura edhe mineralet. Mendohej deri vonë se minieralet ishin të njohura, jo të para-4000 vite para krishti, edhe pse në vitet e fundit, shembuj tjerë kanë treguar se ishin të njohura edhe para 7000 vjete, keto u zbuluan në minieren e bakrit në Rudna Glava, 140 km në lindje të Beogradit, është të paktën 7000 vjet dhe kishte puset vertikale, të thella deri njëzet metra dhe në kohën e zbulimit të kesaj miniere ishte përsëri shumë e diskutueshme kjo egzistenc e miniere aqë të vjetër.

Një dritë e re ka lindur së fundi në "Europen e vjetër", në nëntor 2007, kur u njoftua se gërmimet në një vendbanim të lashtë në jug të Serbisë kishte zbuluar praninë e një furre të përdorura për shkrirjen e metaleve. Furrë e kishte mjete në atë: një daltë dhe çekan bakrit me dy koka dhe sëpatë. Më e rëndësishmja, disa objekte metalike të cilat janë bërë këtu, u gjetën në vend.

Gërmimet kanë zbuluar edhe një seri e statujave. Arkeologu Julka Kuzmanoviç-Cvetkoviq theksoi se "sipas figurines kemi gjetur, gra të reja u veshur bukur, si vajzat e sotme në krye të shkurtër dhe funde mini, dhe të veshur rrathë rreth armët e tyre. "

Fise që kanë jetuar në mes të anonim 5400 dhe 4700 para erës sonë në vendin e 120-hektarësh në atë që është tani e di Plocnik tregti, artizanale, artit dhe metalurgjisë. Gërmimet gjithashtu siguroi një kuptim më të mirë të vjetër Evropa: për shembull, në afërsi të vendbanimit, një termike mund të jetë dëshmi e spa vjetër në Evropë. Homes për soba dhe kishte vrima të veçanta për plehra, ndërsa të vdekurit u varrosën në një varrezë të rregullt. Njerëzit flinin në Mats leshi dhe lesh, bëri rroba të, liri, leshi dhe lëkurë, dhe të kafshëve të mbajtura. Komuniteti ishte gjithashtu veçanërisht dua të objekteve të fëmijëve që ishin gjetur lodra përfshirë të tilla si kafshët dhe trondit nga balta, dhe të vogla, pots projektuar clumsily bërë sa duket nga fëmijët në pushimin.

Një dritë e re ka shkelqyer së fundi në "Europen e vjetër", në nëntor 2007, kur u njoftua se gërmimet në një vendbanim të lashtë në jug të Serbisë kishin zbuluar praninë e një furre të përdorur për shkrirjen e metaleve. Në këtë furrë janë gjetur mjete të ndryshme: një daltë dhe çekan prej bakrit me dy koka dhe një sëpatë. Më e rëndësishmja është se keto objekte metalike te gjthat janë bërë këtu në këtë furrë.

Gërmimet kanë zbuluar edhe një seri të madhe të statujave. Arkeologu Julka Kuzmanoviç-Cvetkoviq theksoi se "sipas figurinave, kemi gjetur gra të reja te veshura bukur, si vajzat e sotme që mbajnë mini-funde, dhe më bylyzykë në krahët e tyre.

Fisi i kësaj kolonie të panjohur që kanë jetuar në mes të 5400 dhe 4700 para erës sonë në një siperfaqe prej më se 120-hektarësh në atë që është zbuluar deri më tani në Ploçnikë, e njihnin tregtinë artizanale artin dhe metalurgjinë. Gërmimet gjithashtu siguroi në një kuptim më të mirë të Evropes së lashtë: për shembull, në afërsi të vendbanimit, është zbuluar burim termal, mund të jetë dëshmi e një stacioni termal më të vjetër në Evropë. Shtepit ishin të pajisura më stufa dhe kishte vrima të veçanta për plehra, ndërsa të vdekurit i varrosnin në një varrezë të rregullt.

Njerëzit flinin në dyshek të bërë prej leshit të deleve, bënin dhe veshjet tjera, rroba nga lini si dhe nga lëkura të kafshëve të mbajtura. Komuniteti ishte gjithashtu veçanërisht i pasionuar pas objekteve të fëmijëve, janë gjetur lodra të tilla ku reprezentonin kafshë të vogla të punuara nga balta, projektuar ndoshta nga fëmijët në pushimore të tyre ?

Këtu pra shohim vetëm këta dy shembuj të cilat deshmojnë pêr civilizimin e lashtë mijvjeçar të Evropës së Vjetër mijëra vjet përpara civilizimeve te fqinjëve të saj. Pra, Evropa e vjetër është një kulturë e harruar, ashtu si dhe e ka thënë Richard Rudgeley: "Evropa e vjetër ishte paraardhëse e zhvillimit kulturor dhe shkalles së një civilizimit të persosur në lashtësi, në vend se të ishte humbur në valët me ndonjë ngjarje kataklizmike apo gjeologjike, ky civilizim humbi nga valët e fiseve pushtuese te ardhura nga Lindja. Rudgeley argumenton më tej se kur përballemi me "pamjet e papritura të civilizimit të Sumerëve dhe gjetkë, ai thotê se: ne nuk duhet të shikojmë tek qytetërimet jashtë toksore apo Atlantët, por të një civilizimit të"Evropës së Vjetër", një qytetrim të cilin bota duket se e ka injorua deri me sot, dhe ne vetëm mund te pyesim vetën, pse ?

Qytetërimi Sumerianë ishte i përcaktuar në kultivimin e bimëve dhe në zbutjen e kafshëve shtepiake, njerëzit të cilët jetojnin një jetë të ulët në masa të mëdhaja, sidomos në fshatra apo qytete, me një lloj autoriteti qendror. Me këtë përkufizim të qytetërimit, është e qartë se ky qytetrim nuk ka filluar në Sumer, por në Evropën e Vjetër. Evropa e vjetër ishte një kulturë neolitike, e cila mvarej nga bujqësia dhe mbarështimit të kafshëve shtëpiake. Kafshët më të zakonshme në familje ishin bagëti, dhi edhe pse të vogla, si dhe delet dhe derrat kanë qenë gjithashtu të shumta. Ata kultivuan edhe lloje të grurit më pjellor nga parahistoria që kishte edhe një ekonomi të tregut: një tepricë të produkteve e ka çuar në rritjen e tregtisë me vendet fqinje, të cilat furnizohen xham vullkanik, kripë ose më gjë sende dekorative.

Në fakt, ata nuk ishin me të vërtetë një " qytetrim neolitike" por ata ishin edhe më përpara kohës së tyre në rajonin e Bela Vodes dhe Rudna Glava në si dhe në shpellat natyrale, pra banorët e Vinçës erdhen në kontakt me minerale bakri që ata kishin filluar ti japin formen me zjarr, fillimisht vetëm për objekte dekorative (rruaza dhe rrathë). Ata ishin më tepër të "Epokës së Bronzit" se sa të "Epokes së Gurit" kur në të njëjten kohë, pjesa tjetër e Evropës dhe e Lindjes së Mesme, nuk ishte hy ende as në "Epokën e qytetërimit të Gurit."

Një shkencëtare, tashmë e njohur, Marija Gimbutas, theksoi rëndësinë e lashtësisë së kësaj Evropës së Vjetër, aq shumë sa që e konsideron atë europ të dikurshme të ketë shkuar shumë larg. Ajo interpreton se ky qytetërim i vjetër i Evropës si të Perendeshave, një koncept që ka marrur një jetë ne vete në industrinë moderne të Epokes së Re, e cila shtrihet përtej ktyre kufijve të saj. Gimbutas vetë mund të kishte imagjinuar. Bernard Wailes tha se si Gimbutas ishte "jashtëzakonisht e ditur, por jo edhe aq të mira në analizën kritike ... Ajo mbledh të gjitha të dhënat, atëherë hedhet në përfundim, pa ndonjë argument të ndërhyjës ... Shumica prej nesh kanë tendencë për të thëne; oh Perëndia ime, këtu vjenë Marija përsëri ". Por të gjithë janë dakord se themelet e saj janë të ngurta, dhe kjo është ajo që ne ndërtojmë.

Gimbutas e daton qytetërimin e Vjetër të Evropës para 6500 vitesh ose 3500-3200 para krishti. Mirëpo pastaj i tërë rajoni u muar nga pushtuesit Indo-evropianë. Vendasit mund të bënin dy gjëra: të qëndrojnë në vendin e tyre dhe të pajtohën nga mësuesit të ri, ose të emigrojnë në kërkim të tokave të reja. Duket se njerëzit e "Europes së vjetër" kanë zgjedhur: disa shkuan në kërkim të një strehë në jug, në brigjet e detit Egje, dhe më gjerë. Harald Haarmann ka identifikuar si përgjegjëje të rritjes së kulturës se ashtu-quajtur të Cyclades dhe Kretës, pra civilizimit Egjeanë ku kolonët e ri arrijtën rreth 3200 para krishti.

Sipas mendimit të Marija Gimbutas, dallimi në mes të Evropës së Vjetër dhe indo-evropianëve ishte më tepër se ardhja e një pushtuesi tjetër. Në interpretimet e saja, Evropa e Vjetër ishte paqësore, kurse Indo-Europianët ishin meshkuj dhe luftëtar.

Sot, nëpërmjet objekteve të kulturës së Vinçës hap dritaret e muzeve të ndryshme, si më qeramika te bukura, të një niveli artistik dhe teknologjik që nuk përputhet nga kulturat e tjera për mijëvjeçarët e epokes së Neolitit fare.. Besohet se shkrimi i tyre kishte lindur e të shkruhet si shenjtë. Ashtu si në Kretë, ata ishin një komb paqësor, pallatet e Kretës nuk ishin të një cilësije mbrojtëse por zbukurimi.

Objektet nga kultura e Vinçës tregojnë gjithashtu se kishin një jetë të thellë shpirtërore. Objektet e kultit të përfshira nga figurinat e shumta, si dhe mbi enët e flijimit, antropomorfe dhe enët zomorfike. Kur vrejmi se numri i ktyre enëve dhe figurinave më shumë se 1000, e tejkalon numrin e përgjithshëm të figurinave të gjetura në rajonin e Egjeut e të Greqisë, ne vetëm mund të pyesim veten pse Evropa e vjetër nuk është e njohur sa duhet sot?

Jeta u shfaq në këto objekte, si për të personifikuar ciklin e lindjes dhe vdekjes së natyrës, me dëshirën e njeriut për të marrë simpatinë për hir te natyrës apo për të qetësuar mbijetesën.

I njëjti gabim është bërë edhe në Maltë, ku statuja te lashta prej disa brezave që janë interpretuar si statuja të "Nëna mbretnesh" ndërsa mendimtarët alternative si Joseph Ellul vuri në dukje se nuk kishte asgjë në mënyrë specifike femërore në lidhje me këto statuja, ata treguan permes ktyr figurinave një hyjni, që mund të jetë mashkull apo femër. Kohët e fundit, pikëpamjet e Ellul janë ndarë edhe nga ekspertë të tjerë në Maltë, si Dr.Caroline Malone, e cila argumentoi se, teoria e tempujve Malteze ishte ngritur si pjesë e një kulture më vlera të adhurimit të perëndeshës së tyre. Sipas tij, shoqëria malteze parahistorike ka qenë relativisht e qëndrueshëme, i perkiste një komuniteti bujqësorë duke jetuar në një ishull më një popullsi intensive, ku festonin ciklet e jetës ritet e kalimit të tranzicionit në mes të fazave të ndryshme të jetës së tyre si dhe ndarjes nga jeta dhe ringjalljes, fertilitetit, paraardhësit, të gjitha në një kontekst kozmologjik, edhe më shumë se tek Evropa e Vjetër në Vinça.

Rreth 3200 para krishti, si e cekem, kulturën e Evropës së vjetër e kanë bartur në Egje dhe Kretë. Sot egjeznet konsiderohen si origjina e civilizimit Minoan, por në një dimension që disa dijetarë kanë përfshirë në shkrimet e tyre mbi Minoanët, në vend që të zgjedhnin se, në Kretë ishte një tjetër " çendër e civilizimit, por Gimbutas thotë se:
 "Qytetrimi  që lulëzoi në Evropën qendrore midis 6500 dhe 3500 para krishti dhe 1450 në Kretë, gëzonte një periudhë të gjatë të jetës së qetë pa ndërprerje." Motive të tilla si gjarpëri, ndërthurur me zogjë, bletë dhe flutura, me modele të veçantë të sëpatave të dyfishta, keto shenja ngjajshmerije mund të gjenden edhe në Evropën e vjetër si keto në Kretë. Por prova më e mirë është në të shkruarit e Evropës së vjetër dhe Linearit të njohur  Linear A i Kretës".

Gjithashtu është e qartë se, kontaktet mes Sumerëve dhe Evropës së Vjetër kanë ekzistuar qysh në kohën e kulturës së Ubaidit, të Eridu, vendë që frymëzoi aq Sitshin në formulimin e tij të teorisë Annunaki dhe identifikimin e këtyre statujave si "Nephilim=Nefillim. Kultura Ubaid është përafërsisht 4500 BC dhe se ne nuk duhet ndoshta të shkojmi aqë larg sa të arrijmi në përfundimin më në fund se, Sumerët ishin fëmijët e Evropës së vjetër, ku të dy kulturat qartë njihnin njëri-tjetrin.

Në të vërtetë, në vitet e fundit, objekte të vjetra evropiane janë zbuluar edhe në jug të Francës, duke sugjeruar se qytetërimi i Evropës së vjetër, jo vetëm që udhëtoi në Lindje, por edhe në Perëndim. Ndoshta ne duhet të njohim edhe qytetrimin megalitik.

 Por jo, me sa duket, ende nuk kemi marrur guximin për ta rrotulluar këtë guri ?!

 Cila ishte gjuha e pellazgëve ?

Pellazgjishtja:

Gjuha e pellazgëve, një gjuhë e panjohur: disa të dhëna nxirren në mënyrë të terthortë. Janë veshtruar si mbeturina të Pellazgëve disa fjalë të greqishtës dhe disa emra vendesh, personash e perëndish me disa prapashtesa të veçanta, që nuk kanë të njejtat tipare fonetike që nuk karakterizojnë greqishten.

Janë bërë përpjkje për të zbuluar lidhjet e pellazgjishtës me gjuhë të tjera indoeuropiane dhe janë sjellë të dhëna me interes që kanë çuar përpra trajtimin e këtij problemi.
Pellazgjishtën e kanë afruar atë herë më ilirishtën dhe nëpërmjet saj me shqipen, herë me trakishten, herë me gjuhët gjermanike dhe balto-sllave, herë me gjuhët anatolike etj.

 Populli shqiptar  është autokton, i races  dinarike  dhe nuk kemi asnje lidhje  me këta skito sllavet, te  ardhur ne gadishull qê u quajten me  emrin pellazgë...prandaj duhet ti besojmi vetem Akademisë sonë e jo propagandave  te huaja !
Megjithatë përkatësia etnike e pellazgëve dhe përkatësia gjuhësore e tyre nuk janë zgjidhur përfundimishtë.

Që në shekullin XVII-të por veçanërisht me Rilindasit e shekullit XIX-të u hodh e u trajtua teza e lidhjes së pellazgëve me shqiptarët dhe të pellazgjishtës me shqipen, nga studiues shqiptarë e të huaj.

Për të treguar lashtësinë e popullit tonë, tezën prejardhjes pellazge të shqiptarëve e shtjelluan sidomos rilindësit Jeronim De Rada, Pashko Vasa, Naim Frashëri, Sami Frashëri etj, dhe e popullarizoi nëpër Europë veçanërishtë albanologu Hahn.

Kohët e fundit këtë tezë e ka mbrojtur edhe Spiro Konda në librin: Shqiptarët dhe problemi pellazgjikë, botuar greqishtë dhe shqip 1952 Tiranë.

Si perfundim; pellazgjishtja, njësoj si edhe gjuha indoeuropiane janë të daluara që të dyja nga gjuhët bazë që ishin skito-sllave, edhe pse autoret i qujten më emra të ndryshem si pellazgë apo indoeuropianë, nuk ndryshon asgjë, prejardhja e tyre e perbashkët është nga Turkmenistani i sotëm, prandaj ne populli shqiptar nuk kemi  lidhje etnke  me këto degë, perpos disa fjalëve të huazuara nga këta popuj migrator të cilët qëndruan në trojeve tona si pushtues një  kohë  të shkurtër dhe u vendosen pastaj në Italë.

Përgatiti për Fjalorin Enciklopedik Shqiptar

Seit Mansaku 1985 Tiranë

 

Prejardhja e Pellazgëve

Popullsi e lashtë mesdhetare paragreke e parailire ku sipas autorëve antikë nga Homeri, Hesiodi, Herodoti,Tukididi etj. kjo popullsi jetonte në pellgun e Egjeut dhe në bregdetin përëndimor të Azsë së Vogël, në Peloponez, në Greqinë Qëndrore, në Thesali e gjetkë.

Përcaktimi i karakterit etnik të kësaj popullsie u shtrua si qështje që në kohën e lashtë ku e trajton edhe Straboni në shekullin e I-rë para krishti.

Në shekullin e XIX-të dhe shek. XX çështjen pelalzge e kanë rrahur gjuhëtarë, histrorianë e arkeologë, që kanë dhënë mendime e zgjidhje të ndryshme.

Gjatë Rilindjjes Kombëtare pikëpamja se nga pellazgët e ka prejardhjen populli shqiptar u përkrah si mbështetje për të treguar lashtësinë e tij.

Pikëpamjet e sotme më të rëndësishme mund të përmblidhen në dy qëndrime kryesore:

1. Në Ballkan e në Mesdhe ka jetuar një popullsi tajlashtë me emrin pellazgë që shërbeu si bazë për formimin e popullsive të mëvonshme të kësaj treve; gjuha e tyre pellazgjishtja duhet konsideruar si një gjuhë e parë indoeuropiane.

2. Në kohën e tajlashtë në Ballkan e në Mesdhe nuk ka pasur një popullsi të njëjtë e as një emêr të njëjtë për të gjitha këto treva: prandaj emërtimet Pellazge e pellazgjishte janë të pasakta.

Në këtë rast këto popullsi quhen para greke, parailire e paratrake dhe perjashtohet mundësia e percaktimit të karakterit të tyre etnik.

Teza e parë, e autoktonisë dhe e lashtësisë së elementit të parë indoeuropian, ka gjetur një mbështetje nga të dhënat arkeologjike të vëndit tonë si edhe të vendeve fqinjë.

Kulturat e neolitit të hershëm të gjetuar në Vashtëmi, Burimi, Podgoreie, Blazi, Kolshi etj. kanë lidhje të ngushtë me kulturat pasardhëse të neolitit të mesëm, të perfaqsuar nga Cakrani-Dunaveci, kurse kulturat e neolitit të vonëshëm si, Barçi, Maliqi, Kamniku, Burimasi e tj., kanë në bazë të zhvillimit të tyre një tërësi elementesh të trashëguara nga neoliti i mesëm.

Gjatë epokës pasuese të bakrit, dmth. gjatë gjysmës së dytë të mijëvjeçarit të tretë para krishti, në territorin e vendit tonë lindën dhe u zhvilluan kulturat Maliqi II, Burimas, Tren, Blaz, Gradec, Benjë, të cilat në treguesit kryesorë dëshmojnë për një lidhje të ngushtë etno kulturore me kulturat paraardhëse.

Si përfundim, indoeuropianizmi i territorit të vendit tonë është bërë nëpërmjet një procesi të gjatë evolutiv që nuk njohu ndërprerje.

Ardhja e mëvonshme e një elementi të ri indoeuropian në fillim të epokës së bronzit nuk i zhduku kulturat dhe popullsitë vendase indoeuropiane të para.

Kështu në kapercyellin e mijëvjeçarit të tretë para krishti u bë një ndërthurje e elementëve kulturorë dhe etnikë vendas me elementët të rinj indoeuropianë të ardhur (skitët e bardh të ardhur këtë herë nga veriu me vendbanim të gjithë si edhe më parë skito-pellazgët që të gjithë të races skito-sllave, kapercyen Danubin dhe pushtuan tërë Ballkanin, pasi që i dëbuan kusherinjët e tyre të parë skito pellazgët qe kishin ardhur në këto treva pasi që ishin përzier më shumë popuj tjerë atje nê lindjen e afërme; fenikas, semit e egjiptas, por që sadopakë kishin ruajtur gjuhën skito sllave nga edhe grekët e vjeter e huazuan nga këta pellazgë te perzier mes elementeve sllave hebrje) si rezltat i së cilës u formua një popullsi me tipare të përgjithshme kulturore e gjuhësore të përbashkëta për tërë Ballkanin.

Kjo është popullsia e tejlashtë e Shqipërisë që mund të lidhet me pellazgët e përmendur në burimet historike.

Pergatiti Minella Kapo për Fjalorin Enciklopedik Shqiptar 1985 Tiranë

1*= Mergimi i vales së parë Skite, do thotë se skitët e parë që migruan nga brigjet e Kaspikut dhe vershuan në Azi të Vogël dhe Lindje të Afërme, ku pas 4 shekujve rqendrimi ne këto treva, u dëbuan nga Azia, Fenicija, Egjipti e Palestina dhe u vendosen në Gadishullin tonë ku të gjithë këta popuj të perzier u quajten pellazgë nga autoret antik.

Flisnin gjuhën e origjines së tyre sllave që pastaj në lindjen e afërme të perzier më etni tjera vendase semite fenikase e egjptase ku më vonë pas një qëndrimi të shkurtër në Gadishullin tonë huazuan edhe nga autoktonet, Molloset, gjuhën shqipe dhe se  kjo mergatë  pas 70 vitesh u shperngul në Italie ku atje njihet nga autorët me emrin etruskë, dhe si baz kishte gjuhën balto- sllave-sumere të modifikuar e perziër me të gjithë popujt që i permendem nga Mezopotamia, Kurdistani, Anatolia, Fenicia, Palestina e Egjipti.

2*= Vala e II-të e migracionit Skito sllavë, të ardhur këtë herë nga veri lindja e Europes të gjithë si edhe më parë skito-pellazgët, të gjithë të races skito-sllave, të njohur nga dijetaret më emrin indo europian, kapercyen Danubin dhe pushtuan tërë Ballkanin, pasi që i dëbuan kusherinjët e tyre skito-fenikasit, egjiptianë, të quajtur pellazgë që kishin ardhur në këto treva pasi që ishin përzier më shumë popuj tjerë atje në Lindjen e Afërme; fenikas, semit e egjiptas, por që sadopakë kishin ruajtur gjuhën balto-sllave ku edhe grekët e vjeter e huazuan nga këta pellazgët e perziër mes elementeve sumere e hebrje.

3*=Teza numer III= perfundimi me dy rreshta:

Prandaj, ne shqiptarët jemi popullsi autoktone dhe te races dinarike edhese kemi huazuar ndonjë fjalë nga kjo mergata e parë balto-skito-sllave sumere fenikase te quajtur pellazge, poashtu huazuam edhe nga mergata e dytë skito sllave baltike, por që në thelbin e gjuhes sonë  ruajtem  gjuhen e popullit autokton të races dinarike.

Si perfundim: as vala e parë e këtyre migracioneve balto-skito-sllave pellazge as vala e dytë skito-sllave balte nuk e shuajti embrioin e gjuhës dhe popupullit tonë autoktonë, edhe pse huazuam shumë fjalë nga këto dy mergata, si pellazgjike dhe e dyta indoeuropiane, trungu i races dinarike mbijetoi deri sot ne trojet shqiptare prandaj, as me tezen pellazge e as me tezen indoeuropiane nuk iu shmanget origjina e këtyre dy emrave te popujve të lashtë ku rrënjet e origjines së tyre ishin nga brigjetet e detit Kaspik të njohur nga lashtêsija më emrin skitë, apo ti quaji indoeuropian ose pellazgë, nuk ndryshohet asgjë sepse ky popull fliste gjuhën sllave dhe kurrësesi ne shqiptarët duke menduar se duke i ikur tezes skitike indoeuropiane dhe duke mbeshtetur tezen skito semitiko pellazgjike do i ikim elementit indo-europian, gabohëmi se, që të dy kanë për bazë rrënjët e gjuhëve balto-sllave e që mjerishtë deri më sot studiuesit shqiptarë nuk i kanë shkuar deri në fund këtij studimi, si e lexuam më lartë por,  rëndësi ka që për gjeneratat e reja, të mësohet historia më reale mbi të dhëna nga bazat shkencore duke menjanuar kështu pretendimet mitike të percaktimeve nga hamendja e pa baza shkëncore të origjines shqiptare nga autorë të huaj e shqiptarë që koheve të fundit, nga pavetdija e tyre i bejnë dame të mdhaja edhe historisë së origjinës shqiptare.

Pra në këtë shekullin që krenohemi më shkelqësinë e tij "lumiérë" apo drita ku në gjirin e kësaj "kompanies së dritës së dijetarve" është riprodhuar ky fenomen i çuditshëm i këtij hymni "

Ishte një opinion në pergjithsi i marrur nga një Arkadien siç ishte zoti Dionis nëper mes të "Kalimit të esejit të tij mbi Kometat, ku në faqen 184, pretendon se, të parët e tij kishin banuar Tokën, para se Toka e kishte satelitin e saj Hënën...?

"Ky opinion për Arkadienet pellazgë është perhapur përmes Lucien"

Këto ndjenja janë të pa imagjinueshme nga ky filozof i famshëm që ka guxuar ti përshkruaj njashtu: para Hënës ?

Më mirë do t'ishte për të t'ua lërë këtë rrëfim autorëve të mjerë që fabrikojnë shigjeta me ç'fardo druri për ti dobësuar provat e besueshme, e mbi të gjitha, nuk është dashur ta injoroje rregullin e Astrologjisë, që është ndër Veprat e Lucianit, por që nuk është e këtij autori mirëpo e një shkruesi të dobët, se nëse këta Arkadienët Pellazgë e quajnë veten " më të vjetër se sa Hëna" duhet të ishte  nga injoranca  dhe krye naltësija e tyre që e  kanë thënë këtë marri..."

Prandaj, Heziodi si dhe Lucieni, kur permendin eptetin e famshëm për origjinên e vjetër pellazge, nuk flasin në këtë rast për Hënën, satelitin e Tokës, Hënen por fjala është për "Konfederaten e popujve të hënës"  -që ishin edhe Helenët, apo Hallebana=Albanët nga kaukazi, të quajtur kështu edhe nga hebrejt, dhe Heziodi thotë se;

"..Pellazgët (Arkadianët) ishin aty para Hënës" por në realitet, këtu Heziodi ka dashur të thoshte se:
"Pellazgët kishin ardhur në Arkadi ( 300 vite) para popujve të Hënës" që në fakt,  ishin këta Helenët=Hallabana= al-ab-ana=Albanët e Kaukazit ku pastaj  nga autoktonët, pra ilirët,  quhëshin Perballianët, ata që u vëndosën perball tyre, ose "popujt e Hënës, që kuptojmi ndryshe:
"Hëna nëna e shenjtë"=ose "malet e hënës së shenjë" !

Por  me e keqja është se, ky epitet vijon te zmadhohet e te pehapet si një epidemi edhe sot  në shekullin XXI-!

Si Perfundim:

Gjuha shqipe si dhe populli shqiptar janë njê popull autokton në Ballkanë, poullësi të racës Dinarike që shtrihej nga veriu i Adriatikut e deri në Atikë, dhe më migracionet e një pasnishme të popullêsive e të kolonëve të ndryshëm nga Lindja, kjo popullësi autoktone filloi të tkurret gjithënjê e më shumë, duke gjetur strehim nê naltêsit e larta të maleve shiptare bregut të detit Jonë dhe Adriatikut deri tek Alpet Dinarike.


Më fillimin e vëndosjes së kolonëve të parë apo kulturës pellazgjike që nga mijvjeçari i V-të, duke u bazuar vetëm në të dhënat e bartjes së një kultures sê re të zhvillimi siç është perhapja dhe zhvillimi i agrikulturës, që njihihet përmes kësaj popullatës qê nga historianët dhe shkenctarët sypozojnë se bëhet fjalë për migracinêt pellazgjike drejtë Ballkanit qê nga viti 4500 para Krishti.

Sipas te gjithë dijetarve qe kanë provua te deshifrojnë këto dy lloje tabletash, janë  te një mendimi se shkrimi lexohet në një gjuhë një rrokshe e pastaj i shtohet dy tri e katër  rrokshe..
Por, nga kjo thjeshtësi ne edhe habitemi sepse si e the edhe ti me siper, nuk mbetet asnjê rreshte qe nuk ka rrokje te pa kuptueshme, te gjitha gati se kuptohen me shqipen...ku sipas te gjitha gjasave, Dorianet ndoshta ishin banoret e hershem ne keto vise por qe u shtyn nga invadimet e huaja (greke hiksose fenikase) te dalura nga Egjipti e Azia e vogel dhe u strehuan ne veri te Greqisë, Shqipëri, derisa u forcuan dhe me ne fund i debuan keta pushtues...dhe ketu ndoshta qendron arsyeja se kur erdhen keta kolonet rreth 1500 pk. u ndalen edhe perdorimi i tabletave...B...sespe dorianet jetonin ne mbrendesi te kontinentit, si ne egzil, ne strehim, s'ju duheshin tabletat...Mendoj se e njejta gje ndodhi edhe me tabletat e Lin A, nga lindja, kaukazi e Mezopotamia në te njejten periudh rreth 2200 pk. u versulen mbi Egje dhe Egjipt popuj të ndryshem, u pushtua Egjipti por edhe Egjeu...pra tabletat e Lin A me stil vizatimor si ato te Kananit e egjiptas dolen nga perdorimi por, si ka mundesi qe shpetoi gjuha e tyre dhe vijoi tê shkruhet disa shekuj me vonë por me nje alfabet tjeter, permes rrokjeve ?
Por mbeten edhe shumë pytje tjera pa u shtrua; pa e njohur mirë edhe kronologjin e ngjarjeve dhe levizjeve te popujve ne këtë periudh nuk mund te te themi se posa erdhen greket ne keto vise menjehere ia filluan te shkruanin, dhe se Lin B deshifrohet me greqishten duke u bazuar ne dy a tri toponime si Knosos ..dhe një emer tjetër, si nje dijetar i cili thoshte se ka gjetur gjoja emrin Aleksander në keto tableta.. dhe u perfundua se jane te gjuhes greke..
Nese ndjekim kronologjin, sipas ketyre te dhenave nê shek. XVIII, pk. në Greqi, Arkadi(Poloponez erdhen popuj nga lindja, nga Mezopotamia që ishin pellazget ose Arkadianet, arkagjinjet,  të cilët (bartnin  një ark me veti në qerre dhe një guri te zi në të..) qe prej kataklizmit te Krimes, rreth 2500 pk. e kemi permendur se keta popuj ishin fqinje me tokarianet atje ne brigjet e Kaspikut, por ne te njejten kohe vijne edhe Luvitet nga Kaukazi drejte Azis e Egjeut....prandaj, vrejmi ne Lin B shkrime dy gjuhësore...indoeuropiane=kaspike, tokariane luvite(pra te ardhura ) dhe vendase dinarike, autoktone qe permes fjalve nje rrokshe kuptohen permes shqipes....se është e pamujtun që te shuhej i tere populli vendas edhe se erdhen keta popuj nga lindja...

Prandaj nuk duhet te habitemi nese hasimne keto tableta edhe fjalë në gjuhët e popujve te brigjeve te Kaspikut...ky është mendimi imi, qe nuk doi thote te pajtoheni ...se e para, dinariket, pra vendasit, nuk shkruanin as perdornin tableta, këtë e mesuan me kalimin ne mezopotami te ketyre popujve te bardh, kurse per vendasit dinarikët, shkrimet ishin te pa pranueshme ose shiheshin me sy te keq, por kjo nuk do thote se dikush tjeter nuk huazoi gjuhern e tyre per ta shkruar me lehte ne keto tableta..Si perfudim; gjuha e shkruar ne keto tableta eshte me rrokje shqipe por ka edhe fjali me te gjata nê gjuhet e huaja te popujve te kaspikut...
Jam duke lexuar disa letra te shkruara nga arumunet, vellaket, nuk ka rretsht qe nuk e gjejmi një apo dy fjalë shqipe...e perzier me rumanishte e bugarishte...
Pse shkruanin vëllahet shqip ? Ndoshta iu dukej me lehtë, me e pershtatshme te shkruanin permes rrokjeve e fjalve te shkurtera qe posedon shqipja gjuha e vendase ?

 Nxjerrur nga Gazeta Lajmi Ship
Shqiptaret autoktone nga autori Arben Lalla:

Teksti origjinal;
 
Ô Shqiptarai Pëllazgoj!
Ata të parit qe erdhë katu janë ata të vendit se Jafëthit i a Japetit, ata qe quhen ndryshe Pellazgoni, ia fara e Japëtonit, pas Pendarit edhe Psodhon edhe ate te pa vdekurit Omiroit.
Kata zbritën si edhe nga e të tjerë vise ta Anadholit, po mëtepr nga i Kaukaz, ku eshtë nji hora emadhe, qe quet edhe tani Allvania Pari, edhe nji udhë Portat e Allvanisë, nga Alvet ia Alpet, Malëtë Vardha, qe sandemi pastai edhe emri i miletit Allvanoi. Alv edhe Alp, si pas gjuhis Gotthisë, Këltisë edhe Dakisë, podhë si pas Ellinisë, Mali Vardha.
Pëllazgoni ia Plleqi qindruanë Thrasë ëdhe Maqedonën, po si ëdhe të siprëmën ëdhe të poshmën Moisinën, edhe terë Shqipërinë edhe, Ipiro-Thessalinë si ëdhe pastaj Attikinë, edhe Viotinë ëdhe metë shumat Nisi t’ Adhrisë, te Jonisë edhe Ajgesë.

==============================================
Perkthimi;
Thomai A. PASKIDHIS: "Ô Shqiptar Pellazgu ! Ata te parët që erdhen këtu janë ata të vendit të Jafetit apo ndryshe të Japetit, ata që quheshin ndryshe me emrin Pellazgë, janë fara e Japetonve, sipas te dhenave të Pindarit Posodhonit dhe te pavdekurit Homer.
Këta zbritën si edhe nga te tjera vise te Anadollit, por më tepër nga Kaukazi, ku ishte një hora=(vendbanim, fshat i madh), që quhët edhe sot Albania e Para( e nalta) edhe një rrugë me emrin Portat e Albanisë, nga vjenë emri Albet ose Alpet, Malet e Bardha, dhe që nga atje pastaj mbeti edhe emri i popullit Albanoi.
Alb dhe Alp, sipas gjuhës Gotike, Kelte dhe Dake si dhe gjuhês Helene, do thotë Malet e Bardha.
Pellazgët apo Plakët, qëndruan në Trakë dhe Maqedoni, por edhe në Mizinë e eperme dhe te ultën si dhe tërë Shqipërinë dhe Epirin e Thesalinë si dhepastaj në Atikë edhe në Beosië si dhe gjithë bregdetin e Adriatikut, të Jonit dhe Egjeut."
*Po të doni që të jeni në mbretnin e Turqisë, shitni tërë pasurinë që keni dhe ikni në Stamboll* !
Thomai A. PASKIDHIS:"Po ne doni qe te idhi te ngrit eti vini në Imbrëtëri te Turqisë shisni terë gjenë tuaj, edhe shkoni ne Stamboll".
"Kashtu te kini uratën timë te terë qe te mos leftoni me Ellinete”.

*Po të doni që të jeni në mbretnin e Turqisë, shitni tërë pasurinë që keni dhe ikni në Stamboll !

 *************************************************
 Sjegime:
1.*Psodhon:= duhet te ishte emri i ndonjë autori te pa identifikuar ose transkriptimi është marrur gabim ?
2. *Japetit:= Japhet, popull Biblik nga Geneza, që do thotë nga hebraaishtja, te perhapurit, te hapurit, zgjëruarit, te shkepurit)=Yaft=të hapur, që Paskidhis këtu i quan Pellazgë.
3.Allvania:=në pamundësi te shqiptohej "B-éja" thuhej Allvania=Allbania, Albania e Kaukazit, vendi nga dolen populli Jafetik i quajtur pastaj Pellazagë, ku sipas Tomai Paskidhis, Helenët si edhe Shqiptarët kanë prejardhjen nga këto malet e Bardha te Kaukazit.
4.*Autoktonë: Në kuptimin e pergjithshëm, autoktonë kuptohët banor i vendit që nga origjina, lashtësija por mundë te marri edhe kuptime tjera më specifike:
a.Në Etnologji termi Autoktonë ka kuptimin e banorve që janë te lidhur me vendin nga lashtësija.
b. Në Kanada Autoktonë quhën banorët Amerindianë, Inuitët dhe Metisët(te perzierit)
c.Në Biologji Autoktonë quhet territori që i perkete nje gjallese specifike, i barabart me "indigjenë" likale i territorist, jo i ardhun.
d.Në Mitologjin Greke një Autoktonë është një fëmi i lindur nga dhéu pa prindër.

Kreksi: Tani jemi në thelbin e polemikave, si edhe para 200 vitësh:
A duhet ti besojmi Akademisë sonë që kundërshton tezen Pellazge dhe mbronë vetem ate Ilire, apo duhet ta mbështesim këtë autorë arvanitas Thomai A. PASKIDHIS i cili pretendon se, shqiptarët njashtu si edhe grekët me emrin Jafet apo Pellazgë, janë te ardhur nga Kaukazi ?

Arben Llalla:"Shumë studiues të huaj por edhe shqiptar tekstet e gjetura deri më sot të shkruar nga arvanitasit i quajnë të rralla dhe të çmuara sepse shumë pak kanë dalë në dritë dokumente që tregojnë se edhe arvanitasit në Greqi kanë pasur letërsi në gjuhën e tyre amtare shqipe".

Pra, lexues te nderuar, Ju lutemi, kujdes !